Przywódcy społeczeństw żyją na wyższym poziomie niż przeciętny człowiek. Odważne spojrzenie na faktyczny dystans między bogactwem i ubóstwem życia pozwala na zachowanie roztropnego umiaru i właściwej relacji. Kontakt przywódców i bogatych z najuboższymi powinien pobudzać ich do szukania sposobów eliminowania skrajnego ubóstwa. O wiele większe wymagania stawiane są przez wierzących przełożonym. Ich poziom życia materialnego, chociaż wymaga większych środków ze względu na pogłębianie wiedzy i sprawowanie funkcji, niewiele powinien odbiegać od życia ubogich. Środki materialne mają służyć głoszeniu królestwa niebieskiego i wyrównywaniu szans najbardziej potrzebujących. W ten sposób pozwalają odkryć wzajemną miłość.

"Jeśli ci się w życiu powiodło, nie wznoś wysokiego muru, ale zbuduj dłuższy stół. A będziesz miał skarb w Niebie. To prosta zasada"

O tych sprawach traktują dzisiejsze czytania mszalne. Słuchajmy ich z uwagą.

W sobotę, 28 września 2019 r., o godz. 15.00, w rocznicę beatyfikacji bł. Michała Sopoćki, spowiednika św. Faustyny, czciciele Bożego Miłosierdzia spotykają się na chodnikach, rogach ulic i placach miast, by uczcić Godzinę Miłosierdzia i prosić Boga w modlitwie Koronką do Bożego Miłosierdzia w szczególnie ważnych intencjach.

Pragnienie bogactwa może uczynić człowieka bezdusznym i bezwzględnym. Taka osoba potrafi wytłumaczyć sobie każde bezeceństwo jako działanie konieczne. Pan Bóg ostrzega, że przyjdzie czas, kiedy takie osoby odpowiedzą za swoje czyny. Natomiast Chrystus Pan zachęca nas do dobrego używania rzeczy materialnych będących w naszej dyspozycji. Wielkoduszność to znak prawdziwej roztropności, ona otwiera serca na poznanie prawdy, ona pobudza obdarowanego do myślenia. Dlatego Święty Paweł zachęca wierzących do modlitwy o pokój i o pomyślność wszystkich ludzi, bo takie warunki sprzyjają pobożności i wielkoduszności.

Otwórzmy nasze serca na miłość Pana Boga i bliźniego.

14 niedziela zwykła rozpoczyna w Kościele w Polsce Tydzień Wychowania i kwartalne dni modlitw za dzieci, młodzież i wychowawców. Został on ustanowiony jako wyraz troski o dobro młodzieży i dzieci, a także, aby zwrócić uwagę ludzi dobrej woli na pilną potrzebę wychowania młodego pokolenia do wartości. Podejmując tę inicjatywę, trwajmy na osobistej i wspólnotowej modlitwie za dzieci, młodzież, polskie szkoły i rodziny.

Krnąbrne dzieci takimi się nie rodzą, ale stają się takimi później. Niejedno złośliwe i uparte dziecko, pod wpływem wychowania, stało się wspaniałym człowiekiem. Pod wpływem Bożej łaski nie tylko Szaweł z Tarsu, bluźnierca i prześladowca, stał się Pawłem – Apostołem Chrystusa, ale także każdy z nas może stać się świadkiem Bożego miłosierdzia. Łatwiej jest odmówić Koronkę do Bożego miłosierdzia, niż przygarnąć złośliwego i zazdrosnego brata czy siostrę. Jak nam przypomina Święty Paweł Apostoł w Liście do Tymoteusza, Jezus Chrystus przyszedł na świat zbawić grzeszników. Stąd musimy uzbroić się w cierpliwość i wytrwałość, aby doprowadzić do zbawienia przynajmniej niektórych. Sam Chrystus chce dzisiaj przemówić do naszej wyobraźni przez przypowieści o zaginionej owcy i o zaginionej drachmie.

Autor Księgi Mądrości zapewnia nas, że bez pomocy Ducha Świętego człowiek pozostaje w okowach własnej małości i przyziemnego myślenia. Właśnie do wyrwania się z kajdanów myślenia w kategoriach ówczesnej epoki Święty Paweł zachęca Filomena, legalnego właściciela niewolnika Onezyma, uciekiniera w świetle prawa ludzkiego zasługującego na śmierć. Niewolnik Onezym stał się bratem umiłowanym dla Apostoła Pawła. Przyszedł czas, aby takim stał się również dla swojego pana, Filemona. Ile czasu potrzebuje każdy z nas, aby Ewangelia przeniknęła do naszego serca, do naszego umysłu i w końcu do naszego postępowania? Kiedy nasza wyobraźnia stanie się chrześcijańska?

Chrystus zachęca nas, aby to stało się już dzisiaj.

W I czwartek miesiąca zachęcamy do modlitwy o powołania kapłańskie, zakonne i misyjne. Pierwszy piątek miesiąca przeżyjemy w duchu wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Pana Jezusa za nasze grzechy. Mamy okazję do spowiedzi św. w naszych świątyniach. A  w pierwszą sobotę miesiąca uczcimy Niepokalane Serce Maryi.

Łagodność i pokora to cnoty, które proponuje nam dzisiejsza liturgia słowa. Niewielu obiera sobie te cnoty za środek do doskonałości. Większość woli gwałtowność i pancerz wiary jako przymioty prowadzące do królestwa niebieskiego. Stąd Księga Syracydesa uprzedza nas, że nie ma lekarstwa na chorobę pyszałka. Także Ewangelia według Świętego Łukasza mówi nam, że nawet spotkanie z Jezusem Chrystusem nie było w stanie wielu uwolnić od pychy. Dlatego autor Listu do Hebrajczyków przedstawia nam wizję tego, co w niebie czeka pokornych. Czy jesteśmy w stanie zrezygnować z przyjętych schematów i przełamać strach przed pokorą i łagodnością? Tak, wielu uważa, że gdyby stali się cisi i pokorni, to zostaną pokonani przez innych. Jakże daleko nam do Świętego Ignacego Antiocheńskiego, który dla Chrystusa pragnął być pożarty przez dzikie zwierzęta!

Słuchajmy z uwagą słowa Bożego.