Za pomocą alegorii o winnym krzewie i latoroślach w Ewangelii znajdujemy zachętę, aby mocno przylgnąć do Pana Jezusa. To On sam nas zaprasza i zapewnia, że trwanie w Nim przynosi piękne, błogosławione owoce. Opowie o nich pierwsze czytanie, gdzie nawrócony Szaweł – św. Paweł po spotkaniu ze Zmartwychwstałym z wielką gorliwością niósł Dobrą Nowinę wielu narodom, przyczyniając się do rozwoju wspólnoty Kościoła.

Podejmijmy zdecydowanie to zaproszenie. Niech wyraża się ono w naszym działaniu, w czynach miłości, o których wartości przypomni drugie czytanie. Uważne słuchanie słowa Bożego niech będzie pierwszym krokiem do zmiany naszego życia.

W niedzielę Dobrego Pasterza rozpoczynamy tydzień modlitw o powołania do służby Bożej w Kościele. Codziennie prosimy o nowych kapłanów, misjonarzy, osoby konsekrowane. Modlimy się, aby wezwani przez Pana żniwa ochotnym sercem przyjęli powołanie, a także, aby rodziny wspierały tych, których Pan sobie wybrał. Niech błogosławieństwo nowych powołań spocznie również na naszych wspólnotach parafialnych.

W Ewangelii Pan Jezus porównuje siebie do pasterza troszczącego się o swoje owce, czyli o każdą i każdego z nas. Jest On pasterzem, który oddaje życie za swoje owce, który za nas oddaje życie, abyśmy cieszyli się jego pełnią. Jest On źródłem i dawcą wszelkiego dobra i jedynie w Nim jest nasze zbawienie, o czym mówi św. Piotr do arcykapłanów i żydowskiej starszyzny.

Słuchajmy zatem słowa Bożego, szukając w nim wskazówek, jak jeszcze bardziej upodobnić się do Tego, który nas obdarza nieskończoną miłością i czyni z nas swoje dzieci.

III Niedziela Wielkanocy, która jest przeżywana jako Niedziela Biblijna rozpoczyna Tydzień Biblijny. W Tygodniu Biblijnym zachęcamy do osobistej lektury Pisma św., by zgłębiać prawdę o Bogu przemawiającym do swojego ludu w księgach Starego i Nowego Testamentu.

Śmierć i zmartwychwstanie Pana Jezusa, zbawcze wydarzenia, które wspominamy i uobecniamy podczas każdej Mszy Świętej, były zapowiadane przez proroków, co przypomina w swojej katechezie Apostoł Piotr. Pan Jezus również mówi o tym, gdy po swoim zmartwychwstaniu pokazuje się swoim uczniom, dając im się poznać. Dzięki Niemu zostaliśmy odkupieni. Jaka jest na to nasza odpowiedź? Czy podejmiemy wezwanie, zaproszenie do nawrócenia, do życia zgodnego z Bożymi przykazaniami? Czy staniemy się świadkami Zmartwychwstałego?

Chciejmy w tę szczególną niedzielę, w Niedzielę Biblijną, jeszcze gorliwiej słuchać słowa Bożego, by rzeczywiście podjąć trud przemiany życia i by świadczyć o Jezusie żyjącym i działającym pośród nas.

Niedziela, kończąca oktawę Wielkanocy to Święto Bożego Miłosierdzia.

Wiara w zmartwychwstałego Jezusa jest sensem życia Jego uczniów wszystkich czasów. Ona daje siły, aby żyć Ewangelią na co dzień, by miłować Pana Boga i bliźniego i by świadczyć, że Jezus jest Panem i Mesjaszem. Ta wiara również czyni nas błogosławionymi, czyli szczęśliwymi.

Niech spotkanie z Panem Jezusem w Jego słowie umocni nas i uzdolni do powtarzania za św. Tomaszem Apostołem, że Jezus jest naszym Panem i naszym Bogiem.

W tygodniu wielkanocnym przypada pierwszy czwartek, piątek i sobota miesiąca. Uczcijmy te dni przez przyjęcie Komunii św. i udział w nabożeństwach. Wszystkie Msze Święte będą sprawowane z modlitwami ku czci Chrystusa zmartwychwstałego.

Uroczyste świętowanie Wielkanocy rozciąga się na oktawę. Każdy dzień tego tygodnia ma rangę uroczystości. Dlatego w piątek nie obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych.

Liturgia słowa przedstawi nam dwie reakcje na widok pustego grobu. Po pierwszych uczuciach lęku i bojaźni – radość z potwierdzonego spotkaniem ze Zmartwychwstałym, z faktu, że Jezus żyje. Inną postawę przyjmują ci, którzy próbują zafałszować to wszystko, co się wydarzyło. Tak! Chrystus prawdziwie zmartwychwstał i ukazał się swoim przyjaciołom: niewiastom i uczniom. A oni głoszą tę prawdę.

Dziś my słuchamy ich świadectwa. Niech ono pomaga nam w dokonywaniu właściwych wyborów i stawaniu po stronie prawdy, dobra i życia.

Dzisiaj modlimy się za katolickie uczelnie wyższe i wydziały teologiczne w Polsce, a ofiary zebrane na tacę są przeznaczone na Katolicki Uniwersytet Lubelski.

Nie umiem być srebrnym aniołem
ni gorejącym krzakiem –
tyle Zmartwychwstań już przeszło
a serce mam byle jakie.

Tyle procesji z dzwonami
tyle już alleluja –
a moja świętość dziurawa
na ćwiartce włoska się buja.

Ks. Jan Twardowski