"Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu? A nawet gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie" 

Dzisiejsze czytanie ze Starego Testamentu mówi o pochodzeniu zła. Szczególną postacią jest w nim wąż, który symbolizuje podstęp, przewrotność, podejrzliwość, nieposłuszeństwo i kłamstwo. Ludzie ulegają tym wadom, ponieważ pozwalają, aby zawładnęło nimi fałszywe przekonanie, że człowiek może być jak Pan Bóg. Przez nieposłuszeństwo pierwszych rodziców zło przeniknęło do wszystkich dziedzin ludzkiego życia. Dlatego potrzebny był nowy Adam – Jezus, całkowicie posłuszny Ojcu, który pokazał, w jaki sposób odrzuca się drogę proponowaną przez szatana. Tym, którzy dali się zwieść, Święty Paweł wskazuje drogę powrotu. Jest nią Pan Jezus, który wchodzi w grzeszne życie każdego z nas i dotyka je łaską przebaczenia, abyśmy mogli powrócić do jedności z Panem Bogiem.

Otwórzmy serca na słowo Boże, które chce obdarzyć nas łaską skruchy i obudzić pragnienie powrotu do jedności z Ojcem.

W tym tygodniu, w środę, 22 lutego, przypada święto Katedry św. Piotra Apostoła. Już od IV wieku wierni Rzymu obchodzili pamiątkę założenia gminy chrześcijańskiej i obrania Wiecznego Miasta przez św. Piotra Apostoła na stolicę Kościoła Chrystusowego. Symbolem władzy Piotrowej stała się potężna bazylika, wzniesiona w XVII wieku nad grobem pierwszego biskupa Rzymu, ale nie o samą budowlę przecież chodzi. Święto jest przede wszystkim okazją do wyrażenia czci św. Piotrowi i każdemu jego następcy, którzy zgodnie z wolą Chrystusa zostali wybrani na pasterzy całego Kościoła powszechnego. Przez tyle lat wielką modlitewną miłością otaczaliśmy św. Jana Pawła II, o którym z taką dumą mówiliśmy: Piotr naszych czasów. Niech nie zabraknie wyrazów oddania i modlitwy w intencji Ojca Świętego Franciszka. Naszym obowiązkiem jest wspierać jego pasterską posługę w niesieniu Ewangelii wszystkim narodom. 

Zgodnie z prawem Mojżeszowym, miłość wobec drugiego człowieka jest podstawą wszystkich norm moralnych, ponieważ zapewnia porządek w życiu społecznym. Przykazanie miłości bliźniego powtórzył Pan Jezus w swoim nauczaniu i nadał mu charakter uniwersalny. Uczeń Jezusa musi liczyć się ze sprzeciwem ludzi niepodzielających jego przekonań. Jednak również oni są naszymi bliźnimi, którym jesteśmy dłużni miłość. Chrześcijanin, miłując swoich nieprzyjaciół, naśladuje Pana Boga, który miłością obejmuje wszystkich ludzi bez wyjątku. Odpłacanie dobrem za zło jest więc godne dzieci Bożych. Miłość nieprzyjaciół jest trudna, ale możliwa, ponieważ w każdym wierzącym mieszka Duch Boży, o czym zapewnia Święty Paweł.

Otwórzmy teraz nasze umysły i serca na przyjęcie słowa Bożego, by mogło uzdolnić nas do czynów przekraczających nasze ludzkie możliwości.

14 lutego Kościół wspomina św. Walentego, kapłana rzymskiego, który w 269 roku poniósł śmierć męczeńską, gdyż podczas tortur nie chciał się wyrzec Chrystusa. Na Zachodzie, zwłaszcza w Anglii i Stanach Zjednoczonych, a od jakiegoś czasu także u nas, przyjęło się go czcić jako patrona zakochanych. Niech to będzie okazja do radości i wspólnej zabawy, wszak trwa jeszcze karnawał, ale także do modlitwy, podziękowania Panu Bogu za miłość, którą nas obdarzył, i za bliskich, którzy nas kochają. Pamiętajmy też o narzeczonych i prośmy, aby ich wzajemna miłość się umacniała i aby z Panem Bogiem weszli na wspólną drogę życia.

Treścią dzisiejszych czytań jest prawda o wolności człowieka i jego odpowiedzialności za popełnione czyny. W pierwszym czytaniu pobrzmiewają błędne przekonania ludzi, że sprawcą ich nieszczęść jest Pan Bóg. Prorok zaznacza, że grzech zależy wyłącznie od wolnej decyzji człowieka, który w sposób świadomy może wybierać dobro lub zło. Święty Paweł dodaje, że człowiek naprawdę mądry będzie starał się oceniać wszystko w świetle Bożego objawienia, które dokonało się w Panu Jezusie. Dzięki Niemu wszyscy wierzący otrzymali Bożego Ducha i dlatego są w stanie coraz lepiej spełniać wymagania Nowego Przymierza.

Pozwólmy teraz słowu zstąpić do naszych serc, by mądrość Boża mogła uczyć nas czynnej miłości bliźniego.

Pan Bóg nie ma upodobania w pobożności formalnej i zewnętrznej, oderwanej od codziennego życia człowieka. Prawdziwa pobożność musi być połączona z uczynkami miłosierdzia, które prorok Izajasz wymienia w pierwszym czytaniu. Dzięki uczynkom dobroci usuwa się społeczne niesprawiedliwości oraz w praktyce realizuje miłość bliźniego. W Ewangelii Jezus wyjaśnia, że pierwszą powinnością Jego uczniów jest dawanie świadectwa. Ich życie powinno być jak sól, która oczyszcza, nadaje smak i konserwuje. Uczniowie Pana Jezusa są wartościowi i pożyteczni dla świata, ponieważ niosą w sobie „posmak” nauki Mistrza, potwierdzonej świadectwem ich życia.

Wysłuchajmy z uwagą słowa Bożego, ponieważ zgodnie z tym, co mówi Apostoł Paweł, mądrość Boża przewyższa mądrość tego świata.

W tym tygodniu przypada pierwszy czwartek, pierwszy piątek i pierwsza sobota miesiąca. W czwartek dziękujemy za dar Eucharystii i kapłaństwa; prosimy o nowe i święte powołania do pracy w winnicy Pańskiej, także z naszej wspólnoty parafialnej. W piątek pragniemy wypełnić prośbę Pana Jezusa o modlitwę wynagradzającą za grzechy nasze i całego świata. To również okazja do spowiedzi świętej. W sobotę czcimy Matkę Najświętszą i powierzamy Jej matczynej opiece naszą codzienność

W czwartek, 2 lutego, będziemy obchodzili Święto Ofiarowania Pańskiego, w naszej polskiej tradycji nazywane świętem Matki Bożej Gromnicznej. To pamiątka obrzędu, jakiemu – zgodnie z żydowskim prawem – w czterdziestym dniu po urodzeniu Pana Jezusa poddali się Maryja i Józef. Zanieśli Dzieciątko do świątyni jerozolimskiej, aby przedstawić Je Panu Bogu i złożyć ofiarę. Tego dnia na uroczystą liturgię przyniesiemy świece zwane gromnicami. Zostaną one pobłogosławione, aby przez cały rok, a zwłaszcza w chwilach trwogi i cierpienia, przypominały nam o Panu Jezusie – Światłości Narodów, który nieustannie oświeca drogi naszego życia. 

Z inicjatywy papieża św. Jana Pawła II święto Ofiarowania Pańskiego jest także Światowym Dniem Życia Konsekrowanego. Naszą modlitwą obejmiemy osoby podejmujące służbę Panu Bogu i ludziom w różnych zakonach i zgromadzeniach. Tego dnia będziemy prosić o liczne i święte powołania do życia zakonnego w naszych rodzinach i wspólnocie parafialnej. Wesprzemy też materialnie borykające się z trudnościami klasztory i domy zakonne.