W I czwartek miesiąca dziękujemy za dar kapłaństwa i Eucharystii. Naszej modlitwie przyświeca troska o nowe i święte powołanie kapłańskie i zakonne. W I piątek gromadzimy się na nabożeństwie ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa, a w sobotę ku czci Niepokalanego Serca NMP. 

Fragment z Księgi Nehemiasza opowie nam, że lud po wysłuchaniu słowa Bożego i zrozumieniu go zaczął płakać. Osądził własne życie w świetle słowa Bożego i napełnił się smutkiem. To dobra reakcja prawego sumienia. Czy we mnie słowo Boże ożywia głos sumienia? Czy słowo głoszone w czasie liturgii wywołuje we mnie emocje? Więcej, czy przychodzę tutaj, aby znaleźć wskazówki do właściwego wypełnienia mojego powołania? Słuchanie kogoś z obowiązku nie pozostawia w pamięci żadnego śladu, a słowo Boże ma radykalnie odmienić nasze życie.

Słuchając dziś czytań, zwróćmy najpierw uwagę, że Izajaszowa zapowiedź przemiany Jerozolimy będzie źródłem jej chwały. Stanie się ona diademem w ręku Pana Boga. Natomiast przemiana wody w wino zapoczątkowała objawienie się chwały Chrystusa, sprawiła, że uwierzyli w Niego Jego uczniowie. Jakiej chwały potrzebujemy, by uwierzyć w Pana Boga i rozpocząć nowe życie, pełne marzeń i radości, jak nowożeńcy z Ewangelii? Chrystus nie poskąpi nam źródła radości, nie poskąpi nam dobrego wina ani Ducha Świętego. Posłuchajmy, jakie owoce mamy wydać, i pomyślmy dzisiaj, co się powinno stać w nas pod wpływem łaski, co powinniśmy zmienić, aby chwała Pana rozbłysła w naszym życiu.

Przyjmijmy moc Ducha.

W czwartek 17 stycznia rozpoczynają się XXXIV Światowe Dni Młodzieży w Panamie, odbywające się pod hasłem „Oto Ja, służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego!”. W duchu łączności z młodzieżą całego świata módlmy się o gotowość przyjęcia słowa Bożego i podjęcia różnych darów powołania przez młode pokolenie uczniów Chrystusa. 

Dziś w pierwszym czytaniu usłyszymy: „Podnieś głos nie bój się! […] Oto Pan Bóg przychodzi z mocą i ramię Jego dzierży władzę”. W wielu miejscach Biblii znajdziemy postacie, które w to wątpią, bo świat pokazuje im zupełnie coś innego. Być może i my jesteśmy w tej samej sytuacji. Czy piękne słowa Świętego Pawła, które za chwilę usłyszymy, coś zmienią? Warto przypomnieć, że prawdopodobnie Paweł sam ochrzcił Tytusa, chociaż zwykle tego nie czynił. Potraktujmy to jak list od kapłana, który nas ochrzcił, albo jak świadectwo ojca czy matki chrzestnej o tym, co wydarzyło się w czasie naszego chrztu.

Oby także na nas zstąpił Duch Święty podczas dzisiejszej liturgii słow

Wizja Jeruzalem, z pierwszego czytania, jako latarni święcącej w ciemności, jako portu gromadzącego wszystkie bogactwa ziemi, jest bardzo konkretną obietnicą daną Izraelowi. Równocześnie latarnia będzie symbolem nadziei danej poszukującym portu zbawiania. Dlatego mędrcy z taką wytrwałością podążają za gwiazdą. Skoro szukamy nadziei, która nie zawiedzie, podążajmy za łaską Bożą objawioną nam przez ewangelistów w słowie Nowego Testamentu. Nie straćmy najmniejszej wskazówki danej każdemu indywidualnie. Na chwilę zapomnijmy o zgiełku i różnych lękach, które nam towarzyszą na co dzień. Ta chwila ciszy jest dla nas szansą na zyskanie tego, co najważniejsze.

Zgodnie z dawnym zwyczajem zabierzmy ze sobą pobłogosławioną kredę, aby oznaczyć drzwi naszych domów na znak przyjęcia Wcielonego Syna Bożego. Woń kadzidła niech napełni nasze mieszkania na znak, że wszystko w naszym życiu pragniemy czynić na większą chwałę Bożą. 

We wtorek, 1 stycznia, uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi. Rozpocznijmy nowy rok 2019, upraszając orędownictwa Bożej i naszej Matki. Tego dnia w łączności z Kościołem powszechnym będziemy modlili się o pokój na świecie.

Zapraszamy do modlitwy!