Jeszcze w tym tygodniu – w sobotę – zakończymy rok kalendarzowy 2016. Był on brzemienny w wydarzenia na gruncie Kościoła powszechnego, w naszej Ojczyźnie i w naszych rodzinach. Przeżywaliśmy nadzwyczajny Rok Miłosierdzia, radowaliśmy się 1050. rocznicą chrztu Polski, gościliśmy młodą cząstkę Kościoła powszechnego podczas Światowych Dni Młodzieży w Krakowie i wyjątkowego gościa – Ojca Świętego Franciszka. Mamy za co dziękować, ale mamy również za co przepraszać i prosić Bożą Opatrzność o opiekę na naszą niepewną przyszłość, dlatego bardzo serdecznie zapraszamy na Eucharystię i specjalne nabożeństwo do naszyc świątyń.

Oktawę Narodzenia Pańskiego ubogacają przypadające w najbliższych dniach kolejne święta.

We wtorek, 27 grudnia, wspominamy św. Jana Apostoła, największego teologa wśród Ewangelistów.

W środę, 28 grudnia, wspominamy św. Młodzianków, męczenników. Tradycyjnie jest to także dzień modlitw w intencji dzieci nienarodzonych.

W piątek, 30 grudnia, zgodnie z kalendarzem liturgicznym, będziemy obchodzili święto Świętej Rodziny: Jezusa, Maryi i Józefa. Kierując myśli ku Świętej Rodzinie, powierzymy Jej nasze rodziny – niech będą Bogiem silne i promieniujące wiarą.

W poniedziałek drugi dzień świąt Bożego Narodzenia. W liturgii Kościół czci św. Szczepana, pierwszego męczennika, który przypomina, że prawda o Zbawicielu warta jest każdej, nawet największej ofiary. Pamiętajmy, że wszyscy jesteśmy powołani do świętości. Tradycyjnie tego dnia w kościołach na pamiątkę męczeństwa św.Szczepana poświęcamy owies. Ofiary złożone na tace są przeznaczone na Katolicki Uniwersytet Lubelski.  

Kontekst pierwszego czytania nawiązuje do upadku Babilonii w VI w. przed Chr. Prorok Izajasz zapowiada nadejście nowej ery Bożego królowania, które przyniesie pokój, dobro i zbawienie. Pan pocieszy swój lud doświadczany cierpieniem. Wypełnieniem zapowiedzi prorockich jest objawienie się Słowa Bożego dla zbawienia świata, które dokona się przez zaprowadzenie nowego porządku łaski, w miejsce starego porządku prawa. Pan Bóg, który przez całe ludzkie dzieje szukał osobistej więzi z człowiekiem, ostatecznie objawił się przez własnego Syna. Najpiękniejszym słowem Boga Ojca do człowieka jest osoba Jego Syna, Jezusa Chrystusa, odblask istoty Najwyższego.

Otwórzmy teraz nasze serca na słowo Boże, które chce nas przemieniać, ponieważ jesteśmy wezwani, aby być jak Ojciec. 

Liturgiczny obchód pamiątki narodzenia Chrystusa rozpoczniemy od Pasterki, czyli Mszy Świętej sprawowanej z soboty 24 grudnia, na niedzielę, 25 grudnia. Wcześniej w naszych domach, wspólnotach rodzinnych zadbajmy o tradycyjną, chrześcijańską oprawę wigilijnej wieczerzy. Niech to będzie okazja, może jedyna w roku, do pojednania, zgody, wyciągnięcia przyjaznej dłoni do kogoś z bliskich, znajomych, w sąsiedztwie. Niech wigilijnej wieczerzy towarzyszy wspólna modlitwa, lektura fragmentu Pisma Świętego o narodzeniu Zbawiciela świata (Ewangelia wg św. Łukasza), łamanie się opłatkiem, wspólny śpiew kolęd i pastorałek. Nie stawiajmy na wigilijnym stole alkoholu i tradycyjnie zachowajmy też wstrzemięźliwość od potraw mięsnych, choć post ten nie jest już obowiązkowy.

Przy wigilijnym stole pamiętajmy o ludziach biednych i samotnych. Utrwalone w naszej tradycji dodatkowe miejsce wcale nie musi pozostać puste. Niech czas Bożego narodzenia będzie przepełniony chrześcijańską wzajemną życzliwością i dobrocią. Pamięcią obejmijmy również tych, którzy już od nas odeszli do domu Ojca, a żyli z nami, kochali nas i dla nas się trudzili. 

Dzisiejsze czytania liturgiczne skupiają się na prawdzie, że w Panu Jezusie wypełniają się proroctwa mesjańskie. Postać króla Achaza z pierwszego czytania jest przykładem braku ufności w potęgę Pana Boga. Odrzuca on propozycję proroka, gdyż nie wierzy w moc Pana Boga i jednocześnie obawia się, że wobec oczywistego znaku musiałby zmienić swoje plany. Niezależnie jednak od jego postawy znak zostaje zapowiedziany. Będą nim narodziny dziecka, Emmanuela, którego matką będzie panna. Ewangelista Mateusz, cytując proroctwo Izajasza, wyraźnie stwierdził, że wypełniło się ono w Chrystusie i Jego Dziewiczej Matce.

Przyjmijmy teraz słowo Boże z wdzięcznością, jak Niepokalana Matka.

Z okazji 35 rocznicy wprowadzenia stanu wojennego w Bazylice św. Anny niedzielę 11 grudnia będzie Msza św. za Ojczyznę o godz. 15.00, a o godz. 16.00 w Lubartowskim Ośrodku Kultury spotkanie poświęcone „Pamięci Ofiar Stanu Wojennego”. 

Treścią przewodnią dzisiejszych czytań jest wezwanie do nadziei, bo przyjście Pana jest pewne. W pierwszym czytaniu prorok Izajasz zapowiada pełnię błogosławieństwa dla narodu, który czci Pana Boga. Czas smutku i utrapienia przeminie, a gorące wołanie uciemiężonego ludu zostanie wysłuchane. Kontynuację przesłania Starego Testamentu odnajdujemy w dzisiejszej Ewangelii, w której Pan Jezus, oczekiwany Mesjasz, spełnia proroctwo Izajasza o uzdrowieniu chorych i uwolnieniu od wszelkich słabości. Żywa nadzieja powrotu Chrystusa na ziemię wymaga dzisiaj od chrześcijan wypracowania cnoty cierpliwości, o której mówi Święty Jakub w drugim czytaniu.

Słuchajmy z nadzieją słowa Pana, gdyż ma ono moc uzdolnić nas do ofiarowania życia dla sprawy królestwa Bożego na ziemi.

W czwartek, 8 grudnia, przypada uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Pochylamy się nad tajemnicą wiary, która mówi, że Pan Bóg, wybierając Maryję na Matkę swego Syna, zachował Ją od grzechu pierworodnego. Kościół uczy także, że Matka Boża nie popełniła żadnego grzechu uczynkowego. Prawda ta sięga źródeł chrześcijaństwa, pochodzi z czasów apostolskich. Właściwą rangę uroczystość ta otrzymała wówczas, gdy dogmat o Niepokalanym Poczęciu Maryi ogłosił papież Pius IX w 1854 roku. Prośmy naszą Najlepszą Matkę o wstawiennictwo u Jej Syna we wszelkich potrzebach, zwłaszcza o wytrwałość w walce z grzechami.

Zapraszamy na modlitwę do naszych świątyń! 

W najbliższy wtorek, 6 grudnia, o wstawiennictwo prosimy św. Mikołaja, biskupa Miry Licyjskiej, który żył na przełomie III i IV wieku. Sławę i cześć w Kościele zyskał sobie dzięki wyjątkowej dobroci i mądrości. Tego dnia tradycyjnie obdarujemy prezentami nasze dzieci i bliskich. Niech to liturgiczne wspomnienie św. Mikołaja usposobi nas także do szerokiego otwarcia oczu i serc na dzieci, o których bliscy zapomnieli albo się ich wyparli. Oprócz wielu podarunków niech nie zabraknie także daru naszej modlitwy w ich intencji przez wstawiennictwo tego wspaniałego Świętego Biskupa.

Myślą przewodnią dzisiejszych czytań jest powszechność zbawienia. W Narodzie Wybranym trwało oczekiwanie na władcę, który wyzwoli swój lud. Proroctwa wskazywały, że Mesjasz będzie pochodził z królewskiego rodu Dawida, jednak dynastia Dawida miała zostać zniszczona i pozbawiona powodów do chluby. Odrośl, pęd, gałązka, o której mówi prorok Izajasz w pierwszym czytaniu, jest symbolem ubóstwa i słabości, w jakich miał pojawić się przyszły władca. Jego radością i rozkoszą będzie okazywanie Panu Bogu szacunku pełnego czci i podziwu. Cześć okazywana Panu Bogu jest jednym z dobrych owoców, o których mówi Święty Jan Chrzciciel w dzisiejszej Ewangelii. Natomiast Święty Paweł wskazuje na potrzebę wzajemnej troski i życzliwości, ponieważ Chrystus został posłany do obrzezanych i nieobrzezanych.

Wysłuchajmy z wiarą słowa Bożego, abyśmy mogli wydać owoc godny nawrócenia.

W rozpoczynającym się tygodniu przypada pierwszy czwartek, pierwszy piątek i pierwsza sobota miesiąca. W czwartek wspominamy ustanowienie Eucharystii i sakramentu kapłaństwa. Chwilę adoracji Najświętszego Sakramentu ofiarujmy w intencji nowych powołań do kapłaństwa i życia zakonnego. Tym bardziej że w pierwszą sobotę, 3 grudnia, obchodzimy Dzień Misyjny. W piątek okazja do spowiedzi świętej pierwszopiątkowej. W pierwszą sobotę w modlitwach Matce Najświętszej polecajmy dzieła Papieskiej Unii Misyjnej. Już w ten sposób – poprzez to modlitewne wsparcie – stajemy się świadkami Chrystusa, przyczyniamy się do szerzenia królestwa Bożego w świecie.