Przywódcy społeczeństw żyją na wyższym poziomie niż przeciętny człowiek. Ale człowiekowi bez wyobraźni także łatwo uderza woda sodowa do głowy! Odważne spojrzenie na faktyczny dystans między bogactwem i ubóstwem życia pozwala na zachowanie roztropnego umiaru i właściwej relacji. Kontakt przywódców i bogatych z najuboższymi powinien ich pobudzać do szukania sposobów eliminowania skrajnego ubóstwa. O wiele większe wymagania stawiane są przełożonym wśród wierzących. Ich poziom życia materialnego, chociaż wymaga większych środków ze względu na pogłębianie wiedzy i sprawowanie funkcji, niewiele powinien odbiegać od życia ubogich. Środki materialne mają służyć głoszeniu królestwa niebieskiego i wyrównywaniu szans najbardziej potrzebujących. W ten sposób pozwalają odkryć miłość wzajemną. O tych sprawach traktują dzisiejsze czytania mszalne. Słuchajmy z uwagą. 

Pragnienie bogactwa może uczynić człowieka bezdusznym i bezwzględnym. Taka osoba potrafi wytłumaczyć sobie każde bezeceństwo jako działanie konieczne. Bóg ostrzega, że przyjdzie czas, kiedy takie osoby odpowiedzą za swoje czyny. Natomiast Chrystus Pan zachęca nas do dobrego używania rzeczy materialnych będących w naszej dyspozycji. Wielkoduszność to znak prawdziwej roztropności, ona otwiera serca na poznanie prawdy, ona pobudza obdarowanego do myślenia. Dlatego Święty Paweł zachęca wierzących do modlitwy o pokój i o pomyślność wszystkich ludzi, bo takie warunki sprzyjają pobożności i wielkoduszności. Otwórzmy nasze serca na miłość Boga i bliźniego.

W sobotę, 21 września, obchodzimy święto Świętego Mateusza Apostoła i Ewangelisty. Przez jego pośrednictwo módlmy się o to, abyśmy jak on, zajęci sobą i własnymi sprawami, dotknięci spojrzeniem Chrystusa, umieli pozostawić wszystko i pójść za Nim. Podczas Eucharystii będziemy Bogu dziękować za dar naszego powołania do wspólnoty Kościoła.

W niedzielę 15 września rozpoczynają się też kwartalne dni modlitw za dzieci, młodzież i wychowawców. W kalendarzu liturgicznym pod datą 18 września przypada święto Świętego Stanisława Kostki, patrona polskiej młodzieży. Mimo upływu stuleci jest on nadal czytelnym wzorem życia dla młodego pokolenia. Zatem podczas Eucharystii każdego dnia nadchodzącego tygodnia, przez wstawiennictwo Świętego Stanisława Kostki, będziemy prosili Boga o świętość naszych dzieci i młodzieży, bo od nich zależy przyszłość naszego narodu i Kościoła.

Krnąbrne dzieci takimi się nie rodzą, ale powoli takimi się stają w trakcie wychowania. Niejedno złośliwe i uparte dziecko stało się wspaniałym człowiekiem. Pod wpływem Bożej łaski nie tylko Szaweł z Tarsu, bluźnierca i prześladowca, stał się Pawłem – Apostołem Chrystusa, ale także każdy z nas może stać się świadkiem Bożego miłosierdzia. Łatwiej jest odmówić Koronkę do Bożego miłosierdzia, niż przygarnąć złośliwego i zazdrosnego brata, czy siostrę. Jak nam przypomina Święty Paweł Apostoł w Liście do Tymoteusza, Jezus Chrystus przyszedł na świat zbawić grzeszników. Stąd musimy uzbroić się w cierpliwość i wytrwałość, aby doprowadzić do zbawienia przynajmniej niektórych. Sam Chrystus chce dzisiaj przemówić do naszej wyobraźni przez przypowieści o zaginionej owcy i o zaginionej drachmie.

W sobotę, 14 września, przypada święto Podwyższenia Krzyża Świętego. Krzyż jest naszym chrześcijańskim godłem – znakiem męki i śmierci naszego Odkupiciela. Jednak po nim było zmartwychwstanie i wniebowstąpienie! Krzyż jest więc także znakiem naszej nadziei. Pamiętajmy też, że Chrystusowym Krzyżem staje się ołtarz w naszej świątyni i we wszystkich kościołach na całym świecie. Na nim podczas Eucharystii Chrystus ponawia swoją Paschalną Ofiarę „za życie świata”. Nasza Ojczyzna i jej dzieje znaczone są krzyżami. Zachowujmy je w szacunku i dbałości nie tylko przy okazji święta Podwyższenia Krzyża.

Autor Księgi Mądrości nas zapewnia, że bez pomocy Ducha Świętego człowiek jest w okowach własnej małości i przyziemnego myślenia. Właśnie do wyrwania się z kajdanów myślenia w kategoriach ówczesnej epoki zachęca Święty Paweł Filomena, legalnego właściciela niewolnika Onezyma, uciekiniera w świetle prawa ludzkiego zasługującego na śmierć. Niewolnik Onezym stał się bratem umiłowanym dla Apostoła Pawła. Przyszedł czas, aby takim stał się również dla swojego pana, Filemona. Ile czasu potrzebuje każdy z nas, aby Ewangelia przeniknęła do naszego serca, do naszego umysłu i w końcu do naszego postępowania? Kiedy nasza wyobraźnia stanie się chrześcijańska? Chrystus zachęca nas, aby to stało się już dzisiaj.

Na progu nowego roku szkolnego Kościół apeluję o dołożenie wszelkich starań, aby uczestnictwo dzieci i młodzieży w katechezie szkolnej było od samego początku pełne świadomego zaangażowania. Wzrost wiary i wrażliwość na prawo Boże nie dokonuje się okazjonalnie, ale przez systematyczne słuchanie i rozważanie słowa Bożego na katechezie i podczas niedzielnej Eucharystii, która stanowi osobiste spotkanie z Panem na Łamaniu Chleba.
Dlatego przypominamy rodzicom, że edukacja szkolna i katechetyczna powinna być przedmiotem ich szczególnej troski. Rodzina jest pierwszym miejscem, w którym dzieci zdobywają wychowanie także religijne. Szkoła, katecheza i Kościół nigdy nie zastąpią rodziców. Podczas sakramentalnego ślubowania małżonkowie zobowiązywali się do katolickiego wychowania potomstwa. Modlimy się, aby wszyscy rodzice temu podołali.

Łagodność i pokora to cnoty, które nam proponuje dzisiejsza liturgia słowa. Niewielu obiera sobie te cnoty za środek do doskonałości. Większość woli gwałtowność i pancerz wiary jako przymioty prowadzące do królestwa niebieskiego. Stąd Księga Syracydesa uprzedza nas, że nie ma lekarstwa na chorobę pyszałka. Także Ewangelia według Świętego Łukasza mówi nam, że nawet spotkanie z Jezusem Chrystusem nie było w stanie wielu uwolnić od pychy. Dlatego autor Listu do Hebrajczyków woli nam zaproponować wizję tego, co czeka pokornych w niebie. Czy jesteśmy w stanie zrezygnować z przyjętych schematów i przełamać strach przed pokorą i łagodnością? Tak, wielu uważa, że gdyby stali się cisi i pokorni, to natychmiast inni ich zjedzą. Jakże daleko nam do Świętego Ignacego Antiocheńskiego, który dla Chrystusa pragnął być pożarty przez dzikie zwierzęta!

Słuchajmy z uwagą Bożego słowa.