31 maja, przypada święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. Ona jest świątynią Ducha Świętego od chwili Zwiastowania i niesie go innym, jak swojej krewnej – Elżbiecie podczas nawiedzenia, aby mógł się dalej rozlewać na całe stworzenie.

26 maja obchodzimy Dzień Matki. Z tej okazji nie tylko składajmy życzenia i podarunki naszym mamom, ale polecajmy je Bogu w modlitwie, prosząc dla nich o wszystkie potrzebne im łaski, by mogły dobrze wypełniać swoją misję. A dla tych, które już Pan powołał do wspólnoty ze sobą w niebie, prośmy o Boże miłosierdzie, aby mogły wyśpiewywać Jego chwałę na wieki.

Dzisiejsze pierwsze czytanie jest krótką relacją z działalności misyjnej Kościoła w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Dowiadujemy się z niego, że Apostołowie coraz bardziej poszerzają krąg ewangelizacyjny. Co więcej, przez ich ręce Bóg mocą Ducha Świętego dokonuje wielkich dzieł zbawiania świata. Poprzez aktywność Apostołów wypełniają się słowa Chrystusa, który obiecał dać Ducha tym, którzy nie tylko zachowają przykazania, ale będą kochać Boga. W tekście greckim dzisiejszej Ewangelii Duch Święty został nazwany Parakletos. Ten prawniczy tytuł oznacza kogoś, kto jest obrońcą i kto jest wezwany do pomocy.

Niech zatem zstąpi i na nas moc Ducha Świętego, abyśmy otworzyli się na słowo Boże.

W sobotę, 24 maja, w specjalne liturgiczne wspomnienie, zwracamy się do Maryi – jako Wspomożycielki Wiernych. Do Niej Kościół uciekał się od początku we wszystkich potrzebach i troskach. Wspomnienie to zostało wprowadzone do kalendarza liturgicznego w 1816 roku przez papieża Piusa VII jako podziękowanie za wyzwolenie z niewoli napoleońskiej. Matka Boża Wspomożycielka wiernych jest szczególnie czczona w zgromadzeniach salezjańskich założonych przez ks. Jana Bosko. I dziś wierzymy, że jest Szafarką Bożych łask i dba o swoje dzieci. Nasz Naród nie tylko wyróżnia się wśród innych narodów wielkim nabożeństwem do Maryi, możemy wymienić wiele dat, kiedy doznaliśmy Jej wyraźnej opieki.

Dzisiejszy fragment Ewangelii według św. Jana jest częścią mowy pożegnalnej Jezusa. Słowa te zostały wypowiedziane w kontekście i w atmosferze zbliżającej się męki. Chrystus, mówiąc o wieczności, wskazuje jednoznacznie, że idzie do domu Ojca, aby przygotować nam miejsce do zamieszkania. Otrzymają je jednak ci, którzy będą wierzyć i którzy, o czym mówi św. Piotr, staną się „wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, świętym narodem i ludem Bogu na własność przeznaczonym”. Potrzeba więc dochować wierności swojemu powołaniu, jakiekolwiek by ono nie było, bo przez nie Bóg pomaga nam dojść do zbawienia.

Słysząc dziś o przykładzie świętości pierwszej wspólnoty, umacniajmy się i my w naszej wierze.

W Polsce miesiąc maj jest tradycyjnie poświęcony Matce Bożej. Przed nami ostatni już tydzień tego miesiąca, dlatego tym bardziej zachęcamy do uczestnictwa w nabożeństwach majowych. Jeśli nie możemy przyjść do kościoła na to nabożeństwo, odprawiajmy je w gronie rodzinnym, gromadząc się razem z sąsiadami przed figurą, obrazem Matki Bożej. Niech w naszych domach i przy przydrożnych kapliczkach nie przestanie rozbrzmiewać śpiew Litanii loretańskiej, dziękując Bogu za dar tak wspaniałej Matki.

W piątek, 16 maja, przypada święto kolejnego patrona Polski, świętego Andrzeja Boboli, kapłana i męczennika. Żył na przełomie XVI i XVII wieku i zasłynął jako gorliwy kaznodzieja i duszpasterz jezuicki. Stąd zyskał miano „łowcy dusz”. Dnia 16 maja 1657 roku został schwytany przez Kozaków. Mimo okrutnych tortur, nie wyrzekł się wiary w Jezusa Chrystusa. Jego relikwie znajdują się w kościele ojców jezuitów przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Niech ten święty Patron będzie dla nas wzorem bezkompromisowości wiary i przywiązania do Zbawiciela, a zarazem orędownikiem w trudnym budowaniu ładu i jedności w naszej Ojczyźnie i we wspólnocie narodów.

We wtorek, 13 maja, w liturgii wspominamy Matkę Bożą Fatimską oraz 33 rocznicę zamachu na papieża Jana Pawła II. Mając przed oczami to wydarzenie z 13 maja 1981 roku, wpatrujmy się w jego święte życie, na jego wzór starajmy się żyć w pełnej komunii z Panem Bogiem i całkowicie zawierzmy Maryi nasze rodziny i nasze osobiste codzienne sprawy.

W dzisiejszym fragmencie Ewangelii Chrystus przywołuje obraz pasterza i owiec, zaczerpnięty z kultury i zwyczajów ludów wschodnich. W tych rejonach pasterstwo było ważnym zajęciem, a same owce stanowiły wielkie bogactwo, dające utrzymanie. Pasterz z wielką troską dbał o owce i był gotów nawet narazić swoje życie, aby obronić stado przed dzikimi zwierzętami. I właśnie do takiego dobrego pasterza przyrównuje się Chrystus. A św. Łukasz, autor Dziejów Apostolskich, w pierwszym czytaniu doda, że to Bóg poprzez śmierć i zmartwychwstanie uczynił Jezusa Mesjaszem. Stąd więc, odpowiadając na postawione pytanie w dzisiejszym słowie – „cóż mam czynić?” – pozwólmy, aby Chrystus był naszym Pasterzem.

IV niedziela wielkanocna jest dniem modlitw o powołania do służby w Kościele.

W czwartek, 8 maja, przypada uroczystość świętego Stanisława, biskupa i męczennika, głównego patrona Polski. Jest on wzorem dla tych, którzy kropla po kropli mają oddawać codziennie swoje życie dla gromadzenia Chrystusowej owczarni. Będziemy więc prosić świętego Stanisława o wstawiennictwo, aby liczne powołania kapłańskie, budzące się na polskiej ziemi, były naprawdę godne i święte. 

4 maja z okazji wspomnienia św. Floriana Patrona Straży Pożarnej, strażacy pielgrzymują do Sanktuarium Św. Anny.

Godz. 11.00 Zbiórka strażaków na placu przed Starostwem Powiatowym

Godz. 11.30 Przemarsz do Sanktuarium Św. Anny

Godz. 12.00 Msza św. w intecji strażaków i ich rodzin

Godz. 13.00 Przemarsz na Plac przed Pałac Sanguszków

Serdecznie zapraszamy wszystkich do wspólnej modlitwy!

W dniu Pięćdziesiątnicy Apostoł Piotr został umocniony Duchem Świętym. Miał więc odwagę stanąć pośród mieszkańców Jerozolimy i nie tylko dać świadectwo o Zmartwychwstałym, ale także upomnieć Żydów za zabicie Chrystusa. Jednakże ten sam Piotr, w swoim liście z około 64 roku po Chrystusie, głosi, że każdy może mieć nadzieję zbawienia, jeżeli tylko się nawróci. Wszyscy bowiem zostali oczyszczeni drogocenną Krwią Chrystusa. Od początku więc życie religijne chrześcijan skupiało się na Eucharystii, którą poprzedzało wyznanie win i słuchanie słowa Bożego. Taki właśnie obraz odczytujemy z ewangelicznego opisu spotkania Pana na drodze do Emaus.

Czy nasze serca pałają radością, gdy słuchamy słowa i uczestniczymy w Eucharystii?

W tym tygodniu przypada pierwszy czwartek, pierwszy piątek i pierwsza sobota miesiąca. W czwartek dziękujemy za dar Eucharystii i kapłaństwa, prosimy o nowe i święte powołania do pracy w Pańskiej Winnicy, także z naszej wspólnoty parafialnej. W piątek pragniemy wypełnić prośbę Pana Jezusa o modlitwę wynagradzającą za grzechy nasze i całego świata.