Dawid, zabierając dzidę i bukłak Saula, przygotowuje lekcję poglądową dla swego nieprzyjaciela, aby odwołać się do jego rozsądku. Pokazuje, że można zabić drugiego człowieka na wiele sposobów. Bukłak na pustyni to symbol przetrwania, czasem wystarczy go komuś zabrać, aby zginął, i to w męczarniach. Dzida natomiast jest narzędziem do bezpośredniego zabijania i jest symbolem wojny, czyli konfrontacji na szeroką skalę. Dawid nie chce jej użyć do zabicia pomazańca Pańskiego. Jeszcze nie wie, że Pan Bóg nie chce, aby jej kiedykolwiek używano. Podobnie jak Dawid myślą Apostołowie, dlatego Pan Jezus przedstawia im inną lekcję poglądową. Pokazuje, że nie tylko pomazaniec Pański zasługuje na to, aby żyć, ale każdy człowiek z woli Bożej zasługuje, aby być kochanym.

Słuchajmy z uwagą słowa Bożego.

Gospodarka rolna Izraela, ale i wiele innych miejsc na świecie, gdzie brakowało wody, otrzymała nowy impuls, gdy odkryto kropelkowy system nawadniania. Miejsca pustynne zamieniły się w urodzajne pola. Co ludzie muszą wymyślić, jak wyjaśnić słowo Boże, aby nasze serce zbliżyć do Pana Boga i Jego błogosławieństw? Co Pan Bóg musi uczynić dla nas, by nasze serca stały się urodzajnym polem lub pięknym ogrodem? Święta Teresa z Avila modlitwę przyrównała do różnych sposobów nawadniania ogrodu. Jaka modlitwa jest nam potrzebna, aby zrozumieć i przyjąć ewangeliczne błogosławieństwa?

Słuchając Bożych błogosławieństw, poprośmy Ducha Świętego o kropelki rosy, która uczyni nasze serca zdolne do przyjęcia Bożej łaski.

Rodziców, opiekunów, a także organizatorów zimowego wypoczynku serdecznie zachęcamy do podjęcia troski o uczestnictwo dzieci i młodzieży w niedzielnej Eucharystii podczas ferii. Wszystkim dzieciom, młodzieży oraz nauczycielom życzymy bezpiecznego i ubogacającego odpoczynku.

Grzeszny Izajasz, grzeszny Piotr i tylu innych grzesznych ludzi zostało wezwanych do głoszenia wielkiego planu Pana Boga wobec każdego człowieka. Święty Bóg pragnie komunii z grzesznym człowiekiem i nieustannie podejmuje wysiłki, aby zyskać jego pozytywną odpowiedź. Cuda i wizje zadziwiają i pociągają, katastrofy budzą lęk, ale nic nie przymusi wolnego serca do podjęcia ostatecznej decyzji. To piękne i zarazem przerażające, że nikt za nas nie podejmie decyzji. Sam muszę zdecydować, co zrobić z nieustannym Bożym wołaniem. Dzisiaj mam kolejną szansę na podjęcie dobrej decyzji. Wystarczy uważnie słuchać i dać się zaprosić.

Czy pełne wdzięku słowa nie przemawiają prawie do wszystkich, czy nie rozrzewniają serca ludzkiego? Ale powołaniem proroka nie jest wprowadzanie ludzi w dobry nastrój, lecz przypominanie drogi do Pana Boga i wskazywanie konkretnych poprawek koniecznych do odbudowania prawdziwej pobożności. Za chwilę usłyszymy, jak trudny jest los proroka, ale słuchajmy dokładnie, bo może to biblijne wołanie dotyczy kogoś osobiście. Może za chwilę Pan Bóg wezwie kogoś z nas do prawdziwej miłości i do obdarowania wspólnoty Kościoła jasnym i mocnym słowem ku pokrzepieniu pobożnych i ku przestrodze letnich chrześcijan. 

W sobotę 2 lutego obchodzimy święto Ofiarowania Pańskiego, nazywane również świętem Matki Bożej Gromnicznej. W tym dniu obchodzony jest również w Kościele Dzień Życia Konsekrowanego. Zapraszamy do szczególnej modlitwy w intencji osób zakonnych, które posługują i pochodzą z naszych parafii.