Liturgia słowa czwartej niedzieli w ciągu roku wskazuje nam na Jezusa Chrystusa, który zapowiadany jest w Księdze Powtórzonego Prawa jako Brat pośród braci, niosący Boże słowo. Dzisiejsza Ewangelia ukazuje Pana, który zdumiewa swoich współczesnych, a także następne pokolenia, że mocą Bożą uwalnia od złego. Wyzwala ze smutku i więzi zła, aby człowiek  mógł z radością serca trwać przy Panu Bogu.

Niech słowo Boże dokonuje wielkich dzieł w naszym życiu. Otwórzmy nasze serca, aby Duch Święty mógł bez przeszkód działać, abyśmy byli wewnętrznie wolni i pełni radości uwielbiali Pana.

Słowo Boże chce nam dziś przypomnieć o konieczności stałego nawracania się do Pana Boga. Porzucenie zła ratuje mieszkańców Niniwy, bo zechcieli przyjąć słowa proroka i zmienić swoje życie. Potrzebujemy dystansu do spraw tego świata, abyśmy nie pokładali złudnej nadziei w tym, co przemija, jak przypomina Święty Paweł.Pan Jezus wkracza w nasze życie, tak jak wszedł w życiu rybaków znad Jeziora Galilejskiego. Zapewne myśleli, że już niewiele może ich w życiu zaskoczyć, a spotkali Mesjasza i ukazała się przed nimi nowa, wymagająca, ale jakże pasjonująca droga ich życia.

Wysłuchajmy teraz słowa Bożego z miłością, abyśmy chętnie chcieli zmieniać swoje życie ze względu na Pana Boga. Abyśmy się rozwijali, chodząc z radością Bożymi drogami.

W czwartek 21 stycznia obchodzimy Dzień Babci, a następnego dnia Dzień Dziadka. Pamiętajmy o kochanych babciach i dziadkach. Oni zawsze mają dla nas czas i okazują nam miłość. Niech nasza pamięć, dobre słowa, modlitwa, przyjęta w ich intencji Komunia Święta będą wyrazem naszej szczególnej miłości.

W poniedziałek rozpoczynamy Tydzień Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan pod hasłem „Trwajcie w mojej miłości, a przyniesiecie obfity owoc”. Pan Jezus dał nam przykład modlitwy, abyśmy byli jedno. Niech ten czas będzie dla nas okazją do modlitwy i refleksji nad tym, czy wykorzystujemy wszystkie dary i umiejętności, żebyśmy byli znakiem jedności w dzisiejszym świecie.

Słowo Boże z dzisiejszej niedzieli przypomina nam, że Pan Bóg miłuje każdego człowieka i każdemu przygotował szczególne powołanie.Księga Samuela wspomina o wzrastaniu w wierze Samuela, który uczy się rozpoznawać głos Boży w swoim sercu. Święty Paweł z kolei przypomina, że już jesteśmy Chrystusowi. Ewangelia przedstawia Świętego Jana Chrzciciela, który wypełnia swoje powołanie, ukazując Mesjasza, oraz Andrzeja, który zaraz przyprowadza do Jezusa swojego brata Szymona. Podobnie każdy z nas jest powołany do wielkich spraw Bożych.

Wysłuchajmy słowa Bożego, aby pomogło nam odkrywać Bożą obecność w naszym życiu.

Liturgia słowa niedzieli Chrztu Pańskiego wskazuje na znak wody. Woda jest symbolem błogosławieństwa Bożego, oczyszczenia z grzechów, a także Ducha Świętego. Księga Izajasza przypomina o zaproszeniu do czerpania u Boga wody, która zaspokaja najgłębsze ludzkie pragnienie. Ewangelia przypomina o chrzcie Pana Jezusa w Jordanie. Nie był to chrzest w naszym rozumieniu, bo Chrystus był bez grzechu. Jest to jednak chwila niezwykła w dziejach świata: Bóg Ojciec potwierdził, że Jezus Chrystus jest Jego umiłowanym Synem Bożym.

Wysłuchajmy z miłością słowa Bożego, biorąc je sobie głęboko do serca, abyśmy poznali dary łaski Bożej, które otrzymujemy w Chrystusie Panu.

Naród Wybrany był społecznością, której Pan Bóg powierzył swojego Syna jako dar dla świata. Chwała Pańska zajaśniała nad Jerozolimą.  Do Betlejem przybyli także Mędrcy z dalekich krajów, odpowiadając na szczególne wezwanie i zaproszenie. Przyszli oddać pokłon Dziecięciu, w którym rozpoznali Króla świata. Stanowi to jakby zapowiedź słów Świętego Pawła, że poganie stali się już współdziedzicami, współczłonkami, współuczestnikami w Chrystusie.

Dziękując Bogu za tak wielki dar poznania Chrystusa Pana, jaki otrzymaliśmy, wysłuchajmy słowa Bożego, abyśmy i my potrafili oddać Panu Bogu pokłon, pełni radości i wdzięczności za łaskę, którą na nas obficie wylewa każdego dnia.

Zwyczajem ojców chcemy naznaczyć drzwi swoich mieszkań i domów literami K + M + B albo C + M + B (które możemy rozumieć albo jako inicjały imion trzech królów, albo jako skrót łacińskiego Christus mansionem benedicat – „Chrystus błogosławi temu domowi”). W ten sposób damy świadectwo, że przyjęliśmy Nowonarodzonego do swojego życia.

Pan Bóg jest bardzo blisko nas. O tej prawdzie przypomina nam dziś liturgia słowa. Człowiek, jak mówi Mądrość Syracha, jest otoczony miłością i troską Ojca, Syna i Ducha Świętego. Syn Boży, który stał się człowiekiem, jest dany ludziom jako światłość. Jest pośrednikiem Bożej łaski, jak mówi o Nim Ewangelia oraz List Świętego Pawła do Efezjan.

Otwórzmy nasze serca przed Panem przychodzącym w słowie Bożym, abyśmy poznali, jak bardzo zostaliśmy przez Pana Boga obdarowani.

2 stycznia, w pierwszą sobotę miesiąca, Msza Święta o Niepokalanym Sercu Najświętszej Maryi Panny. Okazja do spowiedzi i Komunii Świętej wynagradzającej Niepokalanemu Sercu Maryi za grzechy i znieważenia.

W piątek 1 stycznia przeżywamy Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi.

Pan Bóg zawsze przychodzi do człowieka ze swoim błogosławieństwem – pragnieniem uczynienia go szczęśliwym. Przypomina nam dziś o tym Księga Liczb. Boże błogosławieństwo przynoszą też ludzie, którzy wielbią Pana Boga: Maryja i pasterze, o których wspomina dziś Ewangelia.

Otwórzmy nasze serca na słowo Boże, aby Boże błogosławieństwo dotknęło nas i działało w nas, abyśmy byli ludźmi, którzy zaniosą Bożą radość wszystkim, a zwłaszcza cierpiącym, samotnym i odrzuconym.