W sobotę, 1 stycznia, przypada uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi. Przez wstawiennictwo Bogurodzicy będziemy modlić się o pokój na świecie oraz wypraszać Boże błogosławieństwo na Nowy Rok 2022. Msze Święte będą sprawowane według porządku niedzielnego. Przypominamy, że tego dnia obowiązuje nas uczestnictwo we Mszy Świętej i powstrzymanie się od prac niekoniecznych (święto nakazane). Jest to jednocześnie pierwsza sobota miesiąca.

W piątek, 31 grudnia, ostatni dzień roku kalendarzowego. Zapraszamy na nabożeństwa dziękczynno-przebłagalne w naszych parafiach. Za publiczny śpiew hymnu „Ciebie Boga wysławiamy” można zyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami (brak przywiązania do grzechu, stan łaski uświęcającej, przyjęcie Komunii Świętej, modlitwa w intencjach Ojca Świętego).

Historia narodzin Samuela stanowi budujący przykład dla współczesnej rodziny. Powinna ona tworzyć domowy Kościół, w którym każdy ma do spełnienia swoją rolę. Podobnie było w życiu Świętej Rodziny z Nazaretu, która pielgrzymuje do Jerozolimy. Zwyczaj pielgrzymowania wypływał z przepisu zawartego w Księdze Powtórzonego Prawa, gdzie zobowiązuje się mężczyznę do nawiedzenia świątyni z okazji świąt: Przaśników, Tygodni i Namiotów. Zatem wędrówka Józefa do Miejsca Świętego wynikała z jego gorliwości religijnej i podporządkowania życia swojego i swoich bliskich Prawu Bożemu. Ten ważny moment w życiu Świętej Rodziny jest też zapowiedzią przyszłej misji Jezusa.

Wsłuchajmy się z wiarą w słowa życia, pozwólmy Bogu mówić do naszego serca.

Biblijni prorocy przemawiali w imieniu Boga. Wypełniając ich zapowiedzi, Bóg zesłał swojego Syna – Jezusa, który jest ostatecznym Słowem Bożym. Syn Boży stał się Synem Człowieczym, przyjmując ciało z Maryi Dziewicy. Wraz z Nim nadeszło królestwo Boże, które przyniesie ludziom pokój, dobro i zbawienie. W Jezusie spełniają się Boże obietnice, w Nim dokonuje się oczyszczenie z grzechów. W Jego Osobie Bóg zsyła nam przebaczenie i okazuje miłosierdzie. Warunkiem przyjęcia królestwa Boga na ziemi i Jego miłosierdzia jest zerwanie ze złem, wyrzeczenie się przywiązania do grzechu.

Wsłuchajmy się w słowo Boże, aby nieustannie zgłębiać aktualny sens zawartych w nim pouczeń i coraz bardziej umacniać się w wierze.

W piątek, 24 grudnia, wraz z bliskimi zasiądziemy przy wigilijnym stole. Zadbajmy o religijny wymiar tej wieczerzy. Niech towarzyszy nam modlitwa, czytanie fragmentu Ewangelii Świętego Łukasza o narodzeniu Chrystusa, łamanie opłatkiem oraz śpiew kolęd. Zachowajmy tradycyjny postny charakter wieczerzy. Niech będzie to czas rodzinnego spotkania, przepełniony życzliwością, dobrocią, a także okazja do pojednania w naszych małych wspólnotach. Pamiętajmy w modlitwie także o tych, których w tym roku przy stole wigilijnym zabraknie.

Słowo Boże pomaga nam odkrywać wartość tego, co małe, słabe i ubogie. Z ubogiego Betlejem, którego nazwa oznacza „dom chleba”, będzie pochodził Ten, który stanie się chlebem dla ubogich, słabych, potrzebujących wsparcia. Do tego Bóg posłużył się Maryją, pokorną Służebnicą. Ona, niewiasta bez znaczenia i wpływów, uboga i cicha, swym zawierzeniem sprawiła, że Bóg objawił światu swe zbawienie. Bóg przez Nią i w Niej dokonał wielkich rzeczy, nadając zbawczą moc temu, co po ludzku znikome. Bo to, co małe w oczach świata, nie musi być takie w oczach Bożych.

Słuchając słowa Bożego, prośmy o serca wolne od pychy, która zamyka drogę łasce, abyśmy wraz z Maryją mogli wielbić Boga.

Kościół przypomina nam o miłości Boga, który zesłał na ziemię swego Syna. Jest to powód do radości niezmąconej, którą mamy odkrywać pośród trudów i zmagań. Czym jest radość i jak należy ją rozumieć, by nie pomylić jej z płytką wesołością, zabawą czy dobrym humorem? Prawdziwa radość jako dar Ducha Świętego pochodzi z czystości serca. Zdobywa się ją przez pobożną modlitwę. Jej owocami są: gorliwość i troskliwość, nastawienie oraz gotowość duszy i ciała do pełnienia z radosnym duchem wszelkiego dobra. Aby odkryć radość, musimy najpierw dostrzec wartość naszej codzienności oraz podjąć pracę nad swoimi wadami. Do tego prowadzi nas życie i nauczanie Jana Chrzciciela.

Wsłuchani w słowo Boże odkrywajmy radość z bliskości Pana.

Archanioł Gabriel, zjawiając się u Najświętszej Dziewicy, zwraca się do Niej słowami: „Raduj się, pełna łaski”. „Pełna łaski” – to nowe imię, jakie Boski posłaniec nadaje wolnej od zmazy grzechu pierworodnego Maryi. To imię wskazuje, że Ona od początku jest „pełna łaski”. Zapowiedziana już w Księdze Rodzaju, od zawsze istnieje w zamyśle Boga. Łaska uświęcająca, która pozwala osiągnąć świętość osobistą, uczyniła z Maryi nowe stworzenie, w pełni zgodne z zamysłem samego Boga. Podobnie jak w życiu Maryi, tak również w życiu każdego dziecka Bożego owo Boże pragnienie może zostać zrealizowane jedynie w wolności i miłości.

Niech Matka Słowa pomoże nam otworzyć się na wielkie rzeczy, których Bóg pragnie dokonać w naszym sercu i w naszym życiu.

Słowo Boże uświadamia nam, że mamy zatrzymać się i zastanowić się nad sensem naszego życia, aby podjąć nawrócenie. Słowo, które stało się ciałem, zamieszka w Kościele. To do wspólnoty Kościoła prorok kieruje dziś słowa: „Podnieś się, Jeruzalem!”. Droga, by „podnieść się” i wrócić do Pana, ma dla każdego inną długość, bo przecież „każda dusza to inny świat”. Zatem droga powrotu do Boga jest dostępna dla każdego z nas i prowadzi do spotkania z Bożą miłością, która czyni wszystko nowe. I pragnie, abyśmy stawali się współpracownikami Pana w budowaniu Jego królestwa na ziemi.

Niech słowo Boże otworzy nasze serca na łaski, aby Pan mógł uczynić wielkie rzeczy dla każdego z nas i wyprostować zagmatwane ścieżki naszej codzienności.

W tym tygodniu przypada także pierwszy czwartek, piątek i sobota miesiąca:

czwartek adoracja Najświętszego Sakramentu i modlitwa o uświęcenie kapłanów oraz nowe powołania. W piątek nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa i okazja do spowiedzi św., a w sobotę wystawianie Najświętszego Sakramentu i nabożeństwo ku czci Matki Najświętszej.