Podczas uroczystości Objawienia Pańskiego tajemnica narodzin Syna Bożego w Betlejem wyłania się z ukrycia. Do tej pory niewiele osób było w nią zaangażowanych: Maryja, Józef i pasterze. Większości ludzi nie została jeszcze ujawniona ta wielka sprawa, która wydarzyła się na ziemi, tylko aniołowie w niebie wiedzieli o tym i chwalili Boga za Jego miłość i łaskę okazaną ludziom. 

W pewnym momencie po tych niezwykłych narodzinach mądrzy, bogaci i potężni ludzie ze wschodu – Trzej Mędrcy – odwiedzili małego Jezusa. Przyprowadziła ich do Niego gwiazda, która ukazała się im jako cudowny znak na niebie. Ponieważ mieli oni wiedzę i doświadczenie w obserwowaniu nieba, byli w stanie poprawnie zinterpretować ten znak: dziecko królewskie narodziło się dla zbawienia świata, a musiało się to wydarzyć w ziemi żydowskiej. 

Nie szczędząc czasu, pieniędzy ani wysiłku, ci szlachetni mężowie wyruszyli ze swoją świtą w kierunku Jerozolimy. Tam mieli nadzieję znaleźć nowo narodzonego króla żydowskiego. Byli wielce zaskoczeni, że tam nic nie wiedziano o nowo narodzonym dziecku - Mesjaszu. Herod, brutalny władca wspierany przez Rzymian, nic o tym nie wiedział. Wręcz przeciwnie, był bardzo zaniepokojony, gdy usłyszał tę wiadomość i poprosił o zbadanie, gdzie ma się urodzić to dziecko zapowiadane przez proroków. Kiedy dowiedział się, że to miejsce nazywa się Betlejem, wysłał tam mędrców z prośbą, aby dali mu znać, gdy tylko znajdą dziecko. On sam przyjdzie wtedy i odda mu cześć. W rzeczywistości jednak chciał zabić rzekomego rywala. 

Imponująca jest wiara tych mędrców ze wschodu. Nie mieli pewności, że znajdą obiecanego Mesjasza; ale pozwolili się prowadzić przez gwiazdę jako zewnętrzny znak i przez łaskę Bożą w ich sercach, która pobudzała nadzieję. Nie dali się zaślepić wspaniałości na dworze Heroda, ale szli dalej, aż znaleźli ubogie dziecko w żłobie. Ich wiara nie została zachwiana widokiem dziecka, ale uklękli i oddali cześć Bogu i Królowi, który leżał przed nimi. Przynieśli mu najcenniejsze dary, jakie mieli: złoto dla króla, kadzidło dla prawdziwego Boga i mirrę jako symbol jego człowieczeństwa i zapowiedź jego męki. 

Dzięki tym darom trzej mędrcy oddali samych siebie, swoje serca i życie temu wspaniałemu Dziecięciu, które przybyło na ziemię, aby zmienić bieg historii świata. Będą wracali do domu z dobrą nowiną, doskonale wiedząc, że znaleźli to, czego szukali przez całe życie. Od tego momentu skierują swoją nadzieję ku niebu, do którego mały Jezus ich zaprosił. 

Trzej Mędrcy mogą również nas zachęcić, abyśmy nigdy nie zapominali o szukaniu Jezusa w różnych zamętach życiowych. Pokazują nam, że my również powinniśmy podążać za gwiazdą, która rozbłyska w naszym sumieniu. Ważne jest, aby poszukiwać i mocno trzymać się prawdy o Bogu i Mesjaszu. Ważne jest, aby oddawać cześć naszemu Królowi i Bogu, gdziekolwiek się znajdujemy. Wcielony Syn Boży jest w sposób szczególny obecny w swoim słowie i sakramentach. W Eucharystii spotykamy Go jako prawdziwego Człowieka i Boga. Uwielbiajmy Go z radością i wdzięcznością. Uklęknijmy z Maryją i Józefem oraz z pasterzami przy Dzieciątku Jezus. Uklęknijmy z mędrcami ze wschodu, którzy ofiarowali wszystko, co mieli. Oddajmy nasze życie Jezusowi ze wszystkim, co mamy i kim jesteśmy. On przyjmie również nasze dary, jeśli są ofiarowane z serca. Zostaniemy wówczas obsypani bogatymi darami miłości Bożej, która została nam objawiona w tym Dziecięciu. 

Z całego serca trzymajmy się tej dobrej nowiny, dla niej żyjmy i ją głośmy, abyśmy mogli w niej umrzeć i mieć udział w wiecznej szczęśliwości w królestwie wielkiego Króla i Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Amen.

o. Sylwester Cabała CSsR Przełożony domu zakonnego redemptorystów w Bardzie oraz wykładowca teologii duchowości w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie – Bardo