Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP - 8 grudnia08-12-2016 08:36 •
Ks. Stanisław Rząsa
W czwartek, 8 grudnia, przypada uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Pochylamy się nad tajemnicą wiary, która mówi, że Pan Bóg, wybierając Maryję na Matkę swego Syna, zachował Ją od grzechu pierworodnego. Kościół uczy także, że Matka Boża nie popełniła żadnego grzechu uczynkowego. Prawda ta sięga źródeł chrześcijaństwa, pochodzi z czasów apostolskich. Właściwą rangę uroczystość ta otrzymała wówczas, gdy dogmat o Niepokalanym Poczęciu Maryi ogłosił papież Pius IX w 1854 roku. Prośmy naszą Najlepszą Matkę o wstawiennictwo u Jej Syna we wszelkich potrzebach, zwłaszcza o wytrwałość w walce z grzechami.
Zapraszamy na modlitwę do naszych świątyń!
Historia utraconego raju to historia każdego człowieka. Przez grzech człowiek ściągnął na siebie śmierć, cierpienie i powrócił do ziemi, z której powstał. Ale już w raju, po upadku pierwszych rodziców, Bóg zapowiada pojawienie się Niewiasty, która zmiażdży głowę szatana. To zapowiedź przyjścia Maryi. Bóg wybrał Ją i zachował od grzechu pierworodnego i wszelkich jego skutków. Maryja jest pełna łaski (Łk 1, 28) to znaczy, że Ona jest od zawsze i na zawsze umiłowana, wybrana, przeznaczona, by przyjąć najcenniejszy dar – Jezusa. Prawdę tę ogłosił uroczyście papież – św. Pius IX w 1854 roku.
Prawda ta była przez wieki w sercach wierzących. Już w XIII wieku św. Bonawentura tak pisał o Maryi:
Ona jest, nad którą piękniejszej rzeczy nie mógł uczynić. Mógł stworzyć piękniejszy świat, piękniejsze niebo, piękniejszej jednak od Matki Boga uczynić nie mógł.
Natomiast w dzisiejszych czasach wcale ta prawda nie jest już tak oczywista.
Jezus w rozmowie z s. Łucją wymienił kolejno 5 rodzajów zniewag, którymi obraża się obecnie Niepokalane Serce Maryi. Są nimi:
1. Znieważanie Niepokalanego Poczęcia Maryi;
2. Ubliżanie Jej dziewictwu;
3. Obrażanie Jej Bożego Macierzyństwa;
4. Obojętność, wzgarda, a nawet nienawiść do Niepokalanej Matki;
5. Ubliżanie Jej przez brak szacunku do obrazów, na których jest przedstawiana.
W dalszej części rozmowy Pan Jezus domagał się zadośćuczynienia wobec Jego Matki. Stąd wynagradzające nabożeństwo pierwszych pięciu sobót miesiąca. Można nawet mówić o pięciu obowiązkach katolika względem Maryi. Należy czcić Maryję w tajemnicy Jej Niepokalanego Poczęcia; w tajemnicy Jej Dziewictwa; w tajemnicy Jej Bożego Macierzyństwa. Należy w serca dzieci wpajać przywiązanie, szacunek i miłość wobec Niepokalanej Matki oraz oddawać cześć Maryi w Jej świętych wizerunkach.
W zamyśleniach adwentowych pochylamy się dzisiaj nad postacią Maryi. W życiu naszym potrzebna jest ciągła gotowość na przyjście Pana. Maryja jest dla nas wzorem, jak mamy czuwać i oczekiwać na przyjście Jej Syna. Tę prawdę doskonale wyraził Święty Jan Paweł II w pierwszym roku swojego pontyfikatu, w grudniu 1978 roku:
W okresie Adwentu Kościół w sposób szczególny jednoczy się z Najświętszą Maryją Panną. Ona rzeczywiście jest dla nas wielkim przykładem w oczekiwaniu na przyjście Chrystusa. W Niej od momentu Wcielenia oczekiwanie to przyjęło konkretną formę macierzyństwa. Pod Jej dziewiczym sercem pulsuje już nowe życie, życie Syna Bożego, który w Jej łonie stał się człowiekiem. Maryja cała jest Adwentem.
Prośmy Maryję, aby poprowadziła nas przez mroki i wątpliwości naszego życia do Jezusa – Odkupiciela świata, który do nas przychodzi. Przyjmując z wiarą dogmat o Niepokalanym Poczęciu Maryi, nie bójmy się zaufać Bogu. On nigdy nie chce naszej zguby, naszego cierpienia. Pokazał nam, kim moglibyśmy być, gdyby nie nasz grzech – dał nam jako wzór doskonałego człowieczeństwa Maryję, Matkę Zbawiciela. Dzisiaj ten Jezus, który począł się w łonie Maryi i przyjął postać ludzką, jest także obecny pośród nas pod postacią chleba i wina. Pragnie się nam wydawać, abyśmy stawali się czyści i nieskalani, wolni od grzechu. Wpatrujmy się w Maryję i tak jak Ona zawierzmy całe nasze życie Jezusowi, który przyjął ludzkie ciało, aby nas wybawić z grzechu. Wpatrujmy się w Nią i dążmy do chwały nieba.
Doktor homiletyki Instytutu Liturgiki i Homiletyki KUL, Przełożony Domu Zakonnego, Prefekt Tirocinium Pastoralnego Prowincji
Warszawskiej Redemptorystów w Lublinie oraz wykładowca homiletyki w WSD Redemptorystów w Tuchowie – Lublin
o. Andrzej Makowski CSsR
Historia utraconego raju to historia każdego człowieka. Przez grzech człowiek ściągnął na siebie śmierć, cierpienie i powrócił do ziemi, z której powstał. Ale już w raju, po upadku pierwszych rodziców, Bóg zapowiada pojawienie się Niewiasty, która zmiażdży głowę szatana. To zapowiedź przyjścia Maryi. Bóg wybrał Ją i zachował od grzechu pierworodnego i wszelkich jego skutków. Maryja jest pełna łaski (Łk 1, 28) to znaczy, że Ona jest od zawsze i na zawsze umiłowana, wybrana, przeznaczona, by przyjąć najcenniejszy dar – Jezusa. Prawdę tę ogłosił uroczyście papież – św. Pius IX w 1854 roku. Prawda ta była przez wieki w sercach wierzących. Już w XIII wieku św. Bonawentura tak pisał o Maryi:
Ona jest, nad którą piękniejszej rzeczy nie mógł uczynić. Mógł stworzyć piękniejszy świat, piękniejsze niebo, piękniejszej jednak od Matki Boga uczynić nie mógł.
Natomiast w dzisiejszych czasach wcale ta prawda nie jest już tak oczywista.
Jezus w rozmowie z s. Łucją wymienił kolejno 5 rodzajów zniewag, którymi obraża się obecnie Niepokalane Serce Maryi. Są nimi:
1. Znieważanie Niepokalanego Poczęcia Maryi;
2. Ubliżanie Jej dziewictwu;
3. Obrażanie Jej Bożego Macierzyństwa;
4. Obojętność, wzgarda, a nawet nienawiść do Niepokalanej Matki;
5. Ubliżanie Jej przez brak szacunku do obrazów, na których jest przedstawiana.
W dalszej części rozmowy Pan Jezus domagał się zadośćuczynienia wobec Jego Matki. Stąd wynagradzające nabożeństwo pierwszych pięciu sobót miesiąca. Można nawet mówić o pięciu obowiązkach katolika względem Maryi. Należy czcić Maryję w tajemnicy Jej Niepokalanego Poczęcia; w tajemnicy Jej Dziewictwa; w tajemnicy Jej Bożego Macierzyństwa. Należy w serca dzieci wpajać przywiązanie, szacunek i miłość wobec Niepokalanej Matki oraz oddawać cześć Maryi w Jej świętych wizerunkach.
W zamyśleniach adwentowych pochylamy się dzisiaj nad postacią Maryi. W życiu naszym potrzebna jest ciągła gotowość na przyjście Pana. Maryja jest dla nas wzorem, jak mamy czuwać i oczekiwać na przyjście Jej Syna. Tę prawdę doskonale wyraził Święty Jan Paweł II w pierwszym roku swojego pontyfikatu, w grudniu 1978 roku:
W okresie Adwentu Kościół w sposób szczególny jednoczy się z Najświętszą Maryją Panną. Ona rzeczywiście jest dla nas wielkim przykładem w oczekiwaniu na przyjście Chrystusa. W Niej od momentu Wcielenia oczekiwanie to przyjęło konkretną formę macierzyństwa. Pod Jej dziewiczym sercem pulsuje już nowe życie, życie Syna Bożego, który w Jej łonie stał się człowiekiem. Maryja cała jest Adwentem.
Prośmy Maryję, aby poprowadziła nas przez mroki i wątpliwości naszego życia do Jezusa – Odkupiciela świata, który do nas przychodzi. Przyjmując z wiarą dogmat o Niepokalanym Poczęciu Maryi, nie bójmy się zaufać Bogu. On nigdy nie chce naszej zguby, naszego cierpienia. Pokazał nam, kim moglibyśmy być, gdyby nie nasz grzech – dał nam jako wzór doskonałego człowieczeństwa Maryję, Matkę Zbawiciela. Dzisiaj ten Jezus, który począł się w łonie Maryi i przyjął postać ludzką, jest także obecny pośród nas pod postacią chleba i wina. Pragnie się nam wydawać, abyśmy stawali się czyści i nieskalani, wolni od grzechu. Wpatrujmy się w Maryję i tak jak Ona zawierzmy całe nasze życie Jezusowi, który przyjął ludzkie ciało, aby nas wybawić z grzechu. Wpatrujmy się w Nią i dążmy do chwały nieba.
Doktor homiletyki Instytutu Liturgiki i Homiletyki KUL, Przełożony Domu Zakonnego, Prefekt Tirocinium Pastoralnego ProwincjiWarszawskiej Redemptorystów w Lublinie oraz wykładowca homiletyki w WSD Redemptorystów w Tuchowie – Lublin
o. Andrzej Makowski CSsR
© 2009 www.parafia.lubartow.pl