Upokorzenie dwóch krain Zabulona i Neftalego, wspomniane w pierwszym czytaniu przez proroka Izajasza, odnosi się do wydarzenia, które miało miejsce w 730 roku przed Chrystusem. Wówczas to, na skutek najazdu Asyryjczyków, kraj został splądrowany, a ludność wzięta do niewoli. Wydarzenie to ma sens alegoryczny. Za każdym razem, gdy człowiek ulega pokusie, popada w niewolę. Jedną z takich pokus jest brak jedności, którą wyrzuca z kolei św. Paweł Koryntianom. Potrzeba więc Mesjasza, który niczym światło rozświetli mroki zła. Dobitnie na tę prawdę wskazuje św. Mateusz, opisując pobyt Jezusa we wspomnianych krainach, powtarzając proroctwo Izajasza.

Niech więc Chrystus poprzez swoje słowo oświeci mroki naszego życia.

W dzisiejszej perykopie ewangelicznej zostało użyte słowo „chrzcić”, greckie baptidzo, oznaczające czynność zanurzania szat w kąpieli albo opisujące pogrążanie się okrętu w morzu. Ludzie, których Jezus chrzci Duchem Świętym, stają się zanurzeni w Duchu Bożym. To zanurzenie rodzi z kolei poznanie samego Boga, które prowadzi do pełnienia misji apostolskiej. Doświadczył tego Jan Chrzciciel, a także św. Paweł. Być ochrzczonym, co zaznacza także dzisiaj Księga proroka Izajasza, to być nie tylko sługą Boga, ale stać się Jego apostołem.

Oby dzisiejsza liturgia słowa uzdolniła nas do dawania swoim życiem świadectwa o Bogu.

Proroctwo o Słudze Jahwe z pierwszego dzisiejszego czytania było wypowiedziane w kontekście powrotu Izraelitów z niewoli babilońskiej. Miało ono być źródłem pociechy dla umęczonego ludu. Faktycznie proroctwo to odnosiło się do Jezusa, który jako Mesjasz odkupił i uwolnił z niewoli wszystkich ludzi. Potwierdził ten fakt św. Piotr, który w swojej katechezie ukazał właśnie Chrystusa jako Tego, który „dobrze czynił i uzdrawiał wszystkich”. Objawienie początku odkupienia dokonało się nad Jordanem, gdzie Chrystus, utożsamiając się z grzesznikami, przyjmuje chrzest Janowy.

Słuchając dziś słowa Bożego, wspomnijmy nasz chrzest, podczas którego rozpoczęła się w naszym życiu droga ku wolności. 

W poniedziałek Uroczystość Objawienia Pańskiego - Trzech Króli. To bardzo ważna uroczystość w okresie Bożego Narodzenia. Msze św. tak jak w niedzielę. Na wszystkich Mszach św. poświęcenie kadzidła i kredy. Taca w tym dniu przeznaczona na Fundusz Misyjny, czyli na pomoc finansową polskim misjonarzom. 

Autor Księgi Syracydesa w pierwszym dzisiejszym czytaniu posłużył się personifikacją, czyli uosobieniem, by pokazać, że mądrość, którą opisuje, jest przede wszystkim przymiotem samego Boga i objawiła się w osobie Jezusa Chrystusa. Tylko dzięki Chrystusowi, który „wybrał nas przed założeniem świata”, jak zauważa to z kolei św. Paweł, możemy stać się świętymi, czyli inaczej mówiąc – prawdziwie mądrymi dziećmi Boga. Co więcej, przez przyjście Słowa na świat, mamy łatwy przystęp do tej boskiej mądrości, która staje się w nas światłem.

Stańmy się zatem prawdziwie mądrymi, otwierając się na słowo Boże, aby oświeciło ono nasze ciemności i by „ciemność nas nie ogarnęła”.

W środę pierwszy dzień roku kalendarzowego przypada Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi. Jest to tak zwane święto nakazane, czyli zobowiązujące nas do uczestniczenia we Mszy św. Po balach i spotkaniach sylwestrowych, postarajmy się powitać Nowy Rok uczestnictwem we Mszy św. A msze św. tak jak w niedzielę. Zatroszczmy się także o dzieci i młodzież. Zwróćmy uwagę jak witają Nowy Rok i na ich uczestnictwo we Mszy św.