Ziemie Zabulona i Neftalego to Galilea – obszar położony na północy Izraela. Złupiona dotkliwie przez Asyrię, zamieszkiwana w czasach biblijnych głównie przez pogan, mieszcząca się na szlaku przemieszczających się armii i karawan kupieckich. Właśnie tam Izajasz zapowiada pojawienie się wielkiej światłości. Po aresztowaniu Jana Chrzciciela, Pan Jezus udaje się z rodzinnego Nazaretu do Kafarnaum, właśnie na pograniczu ziem Zabulona i Neftalego, i tam zaczyna głosić przybliżenie się królestwa niebieskiego, i potrzebę nawrócenia. „Pan moim światłem i zbawieniem moim” – mówi Psalmista.

Słuchając słowa Bożego, podążajmy sercem za Bożym światłem. Pozwólmy Panu rozświetlać nasze ciemności, podejmując Jezusowe wezwanie.

Pan Bóg ma konkretny plan Zbawienia i każdy człowiek ma w nim swoje miejsce:

– Prorok Izajasz kreśli obraz Sługi Bożego, który odnowi Izraela i będzie światłością dla pogan; przyniesie zbawienie aż do krańców ziemi. Odnajdujemy tu zarys duchowej sylwetki Pana Jezusa.

– Święty Jan Chrzciciel w sposób bardzo jasny i jednoznaczny wskazuje uczniom Pana Jezusa jako Baranka i Syna Bożego.

– Święty Paweł – Apostoł Jezusa Chrystusa, i Sostenes, brat, służą uświęconym w Chrystusie i powołanym do świętości.

– Każdy z nas może dodać od siebie słowa Psalmisty: „Z nadzieją czekałem na Pana, a On się pochylił nade mną”.

Trwajmy w Bożym objęciu, słuchając słowa Bożego, poprzez które Pan Bóg pragnie nas prowadzić.

Chrzest Janowy to nie był sakrament chrztu świętego. Bardziej przypominał spowiedź, ale bez upragnionego daru rozgrzeszenia. Był znakiem nawrócenia z bezdroży grzechów na Bożą drogę życia. Dlatego Jan Chrzciciel początkowo sprzeciwia się chrztowi Pana Jezusa. Chrzest Pański oznacza, że wchodzi On w trudne położenie grzesznika, aby go wyzwolić z więzów grzechu, w których trzyma grzesznika zły duch. Ewangelie podkreślają, że Pan Jezus wychodzi znacznie szybciej z wody niż inni. Nie miał bowiem grzechów do wyznania. Natomiast nastąpiło objawienie Trójjedynego Boga: Ojca, Syna i Ducha Świętego, któremu towarzyszy słowo Ojca o umiłowanym Synu. W Chrystusie także my jesteśmy umiłowanymi dziećmi Boga.

Przyjmijmy z radością i wdzięcznością słowo Boże.

Bóg jest Światłością i wszystko, co jest blisko Niego, opromienione jest Jego światłem.

Prorok Izajasz wzywa Jerozolimę, aby rozbłysła Bożą łaską. Ewangelia opowiada o mędrcach pochodzących z dalekich stron, którzy przybyli za gwiazdą, powitać nowo narodzonego Króla żydowskiego. Nadzieja i światłość zderzyły się z przerażeniem Heroda i Jerozolimy, bo zbyt daleko sercem odeszli od słowa Bożego. Radujmy się, bo jak mówi Święty Paweł, jesteśmy już „współdziedzicami i współczłonkami Ciała, i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię”.

Słuchajmy z radością i miłością słowa Bożego, aby nasze pełne przerażenia ciemności rozbłysły światłem Bożej łaski.

„Pobłogosławioną kredą oznaczamy drzwi krzyżem, cyframi nowego roku oraz inicjałami tradycyjnych imion świętych, czyli Kacpra, Melchiora i Baltazara (K+M+B 2020) lub w wersji łacińskiej (C+M+B 2020), co tłumaczy się dodatkowo jako +Christus mansionem benedicat+ (Niech Chrystus błogosławi [ten] dom). Zgodnie z dokumentem Stolicy Apostolskiej, gesty te wyrażają prośbę o błogosławieństwo Chrystusa przez wstawiennictwo świętych Mędrców”

Dzisiejsza liturgia słowa przywodzi na myśl jedno z najpiękniejszych dla nas Imion Boga – Emmanuel, co znaczy: „Bóg z nami”. Nasz Bóg jest Bogiem bliskim. Chce mieszkać, jak mówi Biblia: „rozbić swój namiot” wśród nas, towarzyszyć nam jak najbliższa, kochająca osoba. Chce nas wspierać każdego dnia i na wieki swoją mocą, radością, miłością, pełnią swoich łask.

Słuchajmy z uwagą słowa Bożego, abyśmy potrafili dostrzec ogrom daru, jaki został nam ofiarowany: Bóg mieszkający z nami. Niech Duch Święty pomoże nam odkrywać ten dar.

W piątek przypada I piątek miesiąca. Zapraszamy na Mszę św. o godz. 9.00 i 16.00. Spowiedź dla klasy VIII od godziny 15.30, następnie Msza św. o godz. 16.00. Nie będzie Mszy o godz. 18.00.

Pan Bóg wita każdego człowieka z miłością. Błogosławieństwo wyraża radość. „Jak dobrze, że jesteś!” – zdaje się mówić, dając wskazówki Mojżeszowi. Błogosławi nas, ofiarowując swojego Syna i Ducha, w którym, pomimo dramatu grzechu, znów możemy mówić do Niego: „Abba, Ojcze!”, i mieć pełny udział w Jego królestwie. Otrzymane błogosławieństwo raduje serca. Pasterze z Betlejem i wszyscy świadkowie złożonego przez nich świadectwa odpowiadają na nie radosnym błogosławieniem Boga i pełnieniem Jego woli.

Wsłuchajmy się w słowo Boże z pragnieniem błogosławieństwa – udziału w Bożej radości.