Dzisiejsza Niedziela Palmowa wprowadza nas w tajemnicę Wielkiego Tygodnia. Jak Jezus wszedł do Jerozolimy, tak przychodzi dziś do każdego z nas. Oby nie okazało się jednak, że stoimy w tym tłumie, który woła: „Hosanna”, a za chwilę będzie wołał: „Na krzyż w Nim”! Prośmy o łaskę, abyśmy w nadchodzącym czasie przeżyli z Panem Jezusem szczery żal z powodu naszych nieprawości po to, aby przeżyć prawdziwą radość z powodu nowego życia, które ofiaruje nam Zmartwychwstały. Podczas uroczystej liturgii pobłogosławimy gałązki wierzbowe, które będą przypominały jerozolimskie palmy, słane pod stopy wjeżdżającego do Świętego Miasta Chrystusa – Mesjasza.
W dzisiejszą niedzielę, 2 kwietnia, przypada 18. rocznica śmierci Świętego Jana Pawła II. Przez jego wstawiennictwo możemy prosić Boga o potrzebne dla nas łaski. On przez długie lata swojego pontyfikatu własnym przykładem uczył nas, jak oddać się całkowicie Chrystusowi i jak świadczyć wobec innych o własnej wierze. Starajmy się go w tym naśladować!
Dziś wsłuchujemy się w fragment Ewangelii mówiący o wjeździe Jezusa do Jerozolimy oraz długi i obfity fragment opowiadający o Jego męce i śmierci na krzyżu. Wspominamy najważniejsze wydarzenia historii zbawienia, o których przypominamy sobie z mocą na progu Wielkiego Tygodnia.
Warto, byśmy zastanowili się, z kim dzisiaj najbardziej utożsamiamy się w tym ewangelicznym opisie, z jaką postacią, która była obok Jezusa, lub z jakim zachowaniem tłumu – tym euforycznym, kiedy witano Jezusa wjeżdżającego do Jerozolimy, czy też tłumu domagającego się kilka dni później Jego śmierci na krzyżu.
„Liturgia Niedzieli Palmowej wkłada w usta chrześcijan tekst antyfony, zaczerpniętej z psalmu: Bramy podnieście swe szczyty, unieście się prastare podwoje, aby mógł wkroczyć Król Chwały (Ps 24(23), 9). Kto zamyka się w twierdzy własnego egoizmu, nie wyjdzie na pole bitwy. Jeśli jednak otworzy bramy serca, Król Pokoju razem z nim wyjdzie do walki ze słabością, która przesłania oczy i znieczula sumienie” (Josemaría Escrivá de Balaguer, To Chrystus przychodzi).
Także dzisiaj Chrystus z całego serca chce wejść w życie innych ludzi poprzez ciebie, na „skromnym osiołku twojej codzienności”. Jezus bardzo pragnie, by każdy z nas dawał o Nim czytelne świadectwo poprzez: właściwie i rzetelnie wykonywaną pracę – zwłaszcza tę zawodową czy wynikającą z konkretnego życiowego powołania, za pomocą łagodnego i radosnego usposobienia (w którym pewnie trzeba się nam cały czas ćwiczyć, by nie ulec marazmowi codzienności i własnych potknięć), przez szczerą, samarytańską pomoc i troskę o dobro bliźnich. Chrystus pragnie być poprzez nas obecny w świecie - w najnormalniejszych, codziennych sytuacjach, by wychodzić do ludzi „posługując się pokornym oślęciem naszego, szarego nieraz życia”. Jak pisała św. Teresa z Avila: „Chrystus nie ma rąk, tylko twoje. Nie ma nóg tylko twoje… Ty jesteś nogami, na których chodzi, by czynić dobro. Ty jesteś rękami, którymi On błogosławi teraz wszystkich ludzi”.
Niedziela Palmowa to nie tylko wyraz ludowego, barwnego folkloru, ale niejako zebranie i skoncentrowanie jak w soczewce oka – najważniejszych tajemnic naszej wiary, tajemnic, których Jezus nie chce przed nami ukrywać, lecz „otwiera” je przed nami, ponieważ zostały nam objawione na mocy sakramentu chrztu świętego, jaki przyjęliśmy. Nie nazywam was już sługami, ale przyjaciółmi (J 15, 15) – powiedział Jezus do apostołów i mówi też do nas. Daje nam poznać i zanurzyć się w całe dzieło Odkupienia, jakie zapowiedzieli prorocy wraz z przyjściem na ziemię Mesjasza. Uczestniczymy w tym wszystkim duchowo. To wszystko staje się też naszym udziałem. Wchodzimy dziś przez „duchową bramę”, za którą rozpościera się przed nami „panorama” Wielkiego Tygodnia. Starajmy się przeżyć ten czas pięknie i w sposób pogłębiony, ubogaceni owocami Wielkiego Postu i otwarci na duchowe – bezcenne skarby męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.
o. Łukasz Listopad CSsR