Przeszkodą w realizacji zawartego z nami przez Boga przymierza jest grzech. Ma on swoje źródło w uleganiu różnorakim pokusom podsuwanym przez diabła. Pokusa rzadko uderza w rzecz zakazaną bezpośrednio. Najczęściej staje na drodze jako łatwy sposób zaspokojenia autentycznej potrzeby, która nieoczekiwanie łączy się z rzeczą zakazaną. Najbardziej jest w nas atakowany głód chwały, czułości, miłości oraz komfortu, wygody i bezpieczeństwa. Dzięki temu, że diabeł kusił Jezusa, wiemy, co nam oferuje i co w nas samych jest najsłabsze. Jeśli mamy uniknąć nieszczęść będących konsekwencją ulegania pokusom, musimy wraz z Jezusem schronić się na pustyni słowa Bożego.
Wsłuchajmy się zatem w słowo życia, które było siłą Jezusa do obrony przed pokusami.
Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus znad Jordanu, a wiedziony był przez Ducha na pustyni czterdzieści dni, i był kuszony przez diabła (Łk 4, 1)
Czterdziestodniowy okres Wielkiego Postu, który przygotowuje nas do obfitego przeżycia świąt zmartwychwstania, rozpoczęliśmy znakiem posypania głowy popiołem. Jakże znaczące w tym momencie były słowa: Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię (Mk 1, 15) czy Prochem jesteś i w proch się obrócisz (Rdz 3, 19). Wezwanie do ciągłego nawracania się, do wiary w obecność Chrystusa i Jego Ewangelii w naszej ludzkiej i ograniczonej egzystencji, będą nam towarzyszyły na tej wielkopostnej drodze.
Liturgia słowa dzisiejszej pierwszej niedzieli Wielkiego Postu wzywa nas, abyśmy zaufali obecności Pana w naszym życiu i siłą wiary przeciwstawili się różnorakimi pokusom, które próbują wyeliminować Chrystusa albo minimalizować Jego obecność w historii, w kulturze, w społeczeństwie czy w naszym prywatnym życiu.
Jezus w dzisiejszej Ewangelii jest dla nas szczególnym wzorem do naśladowania na naszej wielkopostnej drodze. Podczas swego czterdziestodniowego modlitewnego, mistycznego i misyjnego postu na pustyni Jezus, pełen Ducha Świętego, był bardzo podstępnie kuszony przez diabła. Aby odwrócić uwagę Jezusa od Jego zbawczej misji, szatan namawiał Go do globalistycznego mesjanizmu skierowanego zaledwie na materialistyczne spojrzenie na życie i na swoją misję: oddam ci wszystkie królestwa świata, służyć ci będą wszystkie narody i wszystkie religie cześć ci będą oddawać, wszystko będzie Twoje... (Łk 4, 7). W swej przebiegłości szatan próbował manipulować Jezusem, powołując się na świętość i wiarygodność Bożego słowa. Jednakże stanowcza postawa i odpowiedzi Jezusa zniweczyły wysiłki szatana: Nie samym chlebem żyje człowiek (Łk 4, 4); Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz (Łk 4, 8); Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego (Łk 4, 12). Odpowiedzią na szatańskie pokusy była świadomość Jego boskości i wierność misji.
Prośmy Pana, aby i nam, dopomógł oprzeć się pokusie materializmu, pokusie zeświecczałej religijności i duchowości, jak to wspomina papież Franciszek, pokusie służenia bożkom współczesności i pokusie religijnych manipulacji.
Jedna z pokus, jaka nękała lud Boży po wyjściu z niewoli egipskiej i po jego osadzeniu się w ziemi obiecanej, to pokusa tego, aby wymazać z pamięci tamte smutne i obarczone jarzmem niewolnictwa czasy. To pokusa, aby zapomnieć o przeszłości tak bardzo bolesnej i jednocześnie pokusa, aby rozpocząć nową historię, nową misję w nowym miejscu i w innych czasach, o własnych siłach. To właśnie w tym kontekście w pierwszym czytaniu z Księgi Powtórzonego Prawa Mojżesz przypomina ludowi ich niedawną niewolniczą i przygnębiającą przeszłość, ale nie po to, aby ich powtórnie zranić. Mojżesz przypomina im, że to właśnie Pan usłyszał ich wołanie, wejrzał na ich nędzę, na ich trud i ich uciemiężenie. To Pan wyprowadził ich z Egiptu mocną ręką i wyciągniętym ramieniem (Pwt 26, 8). Dlatego też powinni nawracać się i powracać nieustannie do tej zbawczej ingerencji Boga, za nią Bogu dziękować i na Nim dalej polegać. Odpowiedzią na wyzwania zarówno tamtych niewolniczych wieków, jak i tych nowych dziejów po przebytej czterdziestoletniej tułaczce po pustyni, była właśnie wiara w obecność Boga w ich narodzie, w ich życiu i w ich historii. O tę wiarę powinni nieustannie dbać, poprzez codzienną rodzinną modlitwę, poprzez wsłuchanie się w słowo Boże w synagogalnych sobotnich liturgiach i składając swe dary na ołtarzu w świątyni.
Prośmy Pana, aby i nam, dopomógł oprzeć się pokusie polegania tylko na sobie, pokusie, która chce nas przekonać, że wystarczy nam ta wiara, którą mamy, że nie potrzebujemy już o nią dbać, odnawiając ją i wzmacniając ją przez codzienną modlitwę osobistą i rodzinną, przez uczestnictwo w niedzielnej Mszy Świętej czy przez radosną obecność w religijnych uroczystościach i świętach.
Św. Paweł w Liście do Rzymian przypomina tamtejszej tak ważnej dla chrześcijaństwa wspólnocie, która powoli wzrastała, pomimo prześladowań ze strony imperium, że powinna mieć zawsze świadomość zbawczej i jakże bliskiej obecności Chrystusa: Słowo to jest blisko ciebie, na twoich ustach i w sercu twoim (Rz 10, 8). Ta żywa wiara w Chrystusa była i jest gwarancją zbawienia dla chrześcijanina, ale również nadzieją dla świata i podłożem dla chrześcijańskiej kultury, miłości i tolerancji.
Prośmy Pana, aby i nam dopomógł oprzeć się pokusie, która chce zaprzeczyć wierze w obecność Chrystusa, szczególnie w chwilach cierpienia i trudności, które są częścią naszego ziemskiego pielgrzymowania. Prośmy Pana, aby dopomógł swojemu Kościołowi oprzeć się pokusie wiary w nieomylność nauk społecznych. Prośmy, aby Chrystus przemienił serca współczesnych rządzących, aby nie ulegali pokusie nieograniczonej, despotycznej i śmiercionośnej władzy.
Ten wielkopostny okres, tak bardzo żywy w naszej religijnej i chrześcijańskiej tradycji naznaczony modlitwą, jałmużną, postem, pokutą i nawróceniem, jak i zagłębieniem się w misterium zbawczej Męki Chrystusa, poprzez uczestnictwo w drodze krzyżowej, w gorzkich żalach czy w rekolekcjach parafialnych, niech nam dopomoże przezwyciężyć także nasze osobiste pokusy, które tak bardzo jeszcze nas nękają.
o. Krzysztof Dworak CSsR Redemptorysta, misjonarz z Wiceprowincji Bahia (Brazylia), obecnie proboszcz parafii Santissimo Redentor w Damaia – Lisbona (Portugalia)