Słowo Boże, które usłyszymy dzisiaj, w uroczystość Najświętszej Trójcy, mówi o szczególnym umiłowaniu ludzi przez Pana Boga. Od początku naszego istnienia Pan Bóg stale nam towarzyszy i nas prowadzi. Przekonuje nas o tym zwłaszcza tekst czytania z Księgi Powtórzonego Prawa mówiący o Bożym wybraniu i szczególnej Bożej bliskości. Święty Paweł naucza, że jesteśmy umiłowanymi dziećmi Bożymi i wyjaśnia, co to oznacza. Ewangelia przypomina ostatnie zapewnienie Jezusa Chrystusa, że On jest z nami aż do skończenia świata.
Wysłuchajmy teraz z uwagą i miłością słowa Bożego, rozważając w naszych sercach Bożą miłość, wybranie i niezwykłą przyjaźń wobec nas.
Kościół Powszechny obchodzi dziś uroczystość Trójcy Przenajświętszej. Odrębne święto ku czci Trójcy Świętej powstało w liturgii stosunkowo późno, bo dopiero w wieku XI. W roku 1334 papież Jan XXI rozszerzył go na cały Kościół, zachęcając wiernych do modlitewnej kontemplacji tajemnicy Boga Trójjedynego. Obchodzenie uroczystości Trójcy Świętej zaraz po niedzieli Zesłania Ducha Świętego nawiązuje do starożytnej teologii ojców Kościoła, którzy podkreślali, że dzieło zbawienia pochodzi od Ojca i realizuje się przez Syna w Duchu Świętym. Słowo Boże z dzisiejszej uroczystości ukazuje trzy Osoby Boskie działające w historii zbawienia. Bóg Ojciec „stworzył na ziemi człowieka” i tak ukochał wszystkich ludzi, że po grzechu prarodziców, posyła na świat swego Syna, Jezusa Chrystusa, który daje im życie wieczne, a wstąpiwszy do nieba, posyła Ducha Świętego, który sprawia, że wyznawcy Chrystusa stają się dziećmi Bożymi i współczesnymi apostołami – misjonarzami „nauczającymi wszystkie narody i udzielającymi im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”.
Poznaj dzisiaj i rozważ w swym sercu, że Pan jest Bogiem. Jedyny, prawdziwy i przemawiający Bóg w Starym Testamencie okazał swą moc i wielkość połączoną ze szczególną miłością do swojego, ukochanego ludu. Izraelici pod wodzą Mojżesza wyruszyli z Refidim i przybyli na pustynię leżącą u stóp masywu Gebel Musa – Góry Mojżesza, zwanej też górą Synaj (2285 m n.p.m.). Tutaj miały miejsce fakty istotne dla całej historii Izraela, który zawarł przymierze z Bogiem. Prawo zostało dane narodowi wybranemu, ale przeznaczone było i jest dla wszystkich ludzi (Dekalog). Lud pragnął zobaczyć Boga i usłyszeć Jego głos. Spotkanie z Nim miało być wielką uroczystością, na którą trzeba było się właściwie przygotować – uświęcić. Teofania nastąpiła trzeciego dnia. Lud, który początkowo chciał widzieć Boga i słyszeć Jego głos, doświadczywszy teofanii, przeląkł się do tego stopnia, że prosił Mojżesza, aby on w imieniu Boga przemawiał do niego.
Wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Bóg wybrał Mojżesza i swój umiłowany naród do zrealizowania swojego zbawczego planu, według swojej pełnej miłości i miłosierdzia ekonomii odkupieńczo-zbawczej. Nas też Bóg wybiera i powołuje. Powołuje nas ludzi do świętości. On chce, byśmy byli tacy jak Jego Syn, chce, byśmy naśladowali Pana Jezusa. Dla człowieka ochrzczonego w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego jest tylko jeden program posłuszeństwa woli naszego Ojca w niebie. Chrystus przypomina o tym swym uczniom w codziennej modlitwie: Ojcze nasz, który jesteś w niebie, bądź wola Twoja w niebie, jak i na ziemi. Kto świadomie i dobrowolnie opowiada się po stronie tego programu, zyskuje pełnię wolności i szczęścia, jakie Bóg przygotował tym, którzy chcą na ziemi z Nim współpracować. Tym, kto prowadzi dzieło uświęcenia człowieka i Kościoła, jest zawsze Duch Święty pochodzący od Ojca i Syna.
Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Wiara w jednego Boga w trzech Osobach jest jednym z najbardziej fundamentalnych prawd chrześcijaństwa. Istnienie Trójcy Świętej jest dogmatem naszej wiary. Samym ludzkim rozumem nie doszlibyśmy do tej prawdy. Objawił ją nam sam Syn Boży – Jezus Chrystus. Podczas chrztu Jezusa objawia się cała Trójca Święta: Syn Boży stoi na brzegu Jordanu, Bóg Ojciec daje Mu świadectwo „głosem z nieba”, a Duch Święty jawi się nad Jezusem w postaci gołębicy (Łk 3, 22-23). Prawda o tajemnicy Trójcy Przenajświętszej jest dla nas o tyle istotna, że przedstawia Pana Boga, jakim jest sam w sobie. Pan Bóg jest jeden w swojej naturze (boskiej), ale w trzech odrębnych osobach. Osoby Boskie różnią się między sobą rzeczywiście tak, że jedna osoba nie jest osobą drugą. Nie różnią się jednak naturą ani też przymiotami, ani też działaniem. Mają wspólną naturę Bożą, wszystkie przymioty i działania Boże. Osoby różnią się między sobą jedynie pochodzeniem: Bóg Ojciec nie pochodzi od nikogo, Syn Boży pochodzi przez odwieczne zrodzenie od Ojca, Duch Święty pochodzi z miłości Ojca do Syna i Syna do Ojca. Pierwszą osobę wyróżnia ojcostwo, drugą osobę – synostwo, a trzecią – pochodzenie od Ojca i Syna. Tyle zdołała określić teologia katolicka na podstawie tekstów Pisma Świętego i pism ojców Kościoła. Dla pogłębienia wśród wiernych nabożeństwa do Najświętszej Trójcy Kościół w swoich modlitwach liturgicznych dodaje: „Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu” (Nicea, 325). Kościół we wszystkich swoich modlitwach wzywa Boga w trzech Osobach Boskich: w imię Boga Ojca, Boga Syna Jezusa Chrystusa i Boga Ducha Świętego.
„Kościół obchodzi dziś uroczystość Trójcy Przenajświętszej, która zachęca nas do modlitewnej kontemplacji tajemnicy Boga – Ojca, Syna i Ducha Świętego. W Trójcy można dostrzec pierwowzór ludzkiej rodziny, złożonej z mężczyzny i kobiety, którzy zostali powołani, aby być dla siebie nawzajem darem we wspólnocie miłości otwartej na życie. W Trójcy Przenajświętszej znajdujemy także wzorzec rodziny Kościoła, w której wszyscy chrześcijanie mają budować autentyczne więzi wspólnoty i solidarności. To miłość jest konkretnym znakiem wiary w Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego” (Jan Paweł II, 07.06.1998).
o. Edmund Kowalski CSsR Profesor nadzwyczajny Istituto Superiore di Teologia Morale (antropologia filozoficzna – specjalność bioetyka), Accademia Alfonsiana – Rzym