Wigilia - wyjątkowa okazja do pojednania w naszych rodzinach i sąsiedztwie. Jest to czas szczególnej pamięci o ludziach biednych i samotnych. To dodatkowe miejsce przy stole wigilijnym może być zajęte przez kogoś zaproszonego do rodziny. Pamiętajmy także o tych, którzy odeszli do wieczności. Wieczerzę wigilijną rozpoczynamy od odczytania fragmentu Ewangelii św. Łukasza o Bożym Narodzeniu. Pamiętajmy o wspólnej modlitwie i śpiewie kolęd. Pod żadnym pozorem nie podawajmy alkoholu na wigilijny stół. Tradycyjnie zachowajmy wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych.
Wieczerza wigilijna nie jest zwykłą kolacją. Przebiega w atmosferze przesiąkniętej sacrum. Na ten wieczór wyciągamy z szafy najpiękniejszy z białych obrusów i najlepszą zastawę. Wkładamy odświętny strój i czekamy na pierwszą gwiazdę na niebie. A kiedy zabłyśnie, zaczynamy wieczerzę. Od modlitwy.
Innej niż ta, którą odmawiamy przed każdym posiłkiem. Bardziej uroczystej, z zapaleniem świecy, czytaniem fragmentu Ewangelii opisującej narodzenie Jezusa. I nie siadamy do stołu, zanim nie przełamiemy się opłatkiem. Na znak przebaczenia i miłości.
Po co ten cały rytuał? Bo świętujemy najważniejsze urodziny w dziejach świata – urodziny Jezusa Chrystusa, Zbawiciela wszystkich ludzi. On jest bohaterem tego wieczoru. „Będąc niewidzialnym Bogiem, ukazał się naszym oczom w ludzkim ciele; zrodzony przed wiekami, zaczął istnieć w czasie” – głosi prefacja na Boże Narodzenie. Oto tajemnica Wigilijnej Nocy. Niech się nie zgubi wśród świecidełek na choince, potraw i prezentów...