Św. Paweł w Liście do Koryntian stwierdza, że „nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus»”. W stwierdzeniu tym jawi się podstawowa prawda o roli Trzeciej Osoby Boskiej w życiu każdego człowieka. Duch Święty jest Dawcą wszelkich darów i Tchnieniem mądrości. Stąd też Chrystus już w dniu zmartwychwstania, o czym powie nam dzisiejsza Ewangelia, tchnie na Apostołów Ducha Świętego, aby mogli stać się bez lęku i obaw prawdziwymi świadkami Zmartwychwstałego. Natomiast opis zesłania Ducha Świętego w Dniu Pięćdziesiątnicy jest objawieniem tego, co dokonało się w poranek wielkanocny.
Przyzywajmy zatem Ducha Świętego, aby oświecił nasze umysły, by przyjąć z odwagą słowo Boże.
Niedziela Zesłania Ducha Świętego jest poniekąd naturalnym zakończeniem okresu wielkanocnego. Ostatnie tchnienie Jezusa na krzyżu zakończyło Jego misję objawienia ludziom Miłości jaśniejszej niż chaos ludzkiego odrzucenia. Wracając jako Pan życia, swym zmartwychwstałym tchnieniem na zatrwożoną gromadkę, Jezus osądza miłosierdziem stary świat i stwarza wszystko na nowo, jako relację wiecznego już, radosnego pokoju pomiędzy Stwórcą i Stworzeniem.
Witajmy więc z radością Tego, który rozświetla nam serca. On potrafi być w tym samym czasie „żywą wodą w skwarze” i „rozgrzaniem serc twardych”. Niech zatem powieje nad naszym wyborami swym łagodnym tchnieniem. Niech pochyli się nad cierniem i nędzą także naszych obecnych spustoszeń, nagnie, co w nas harde, ukierunkuje zabłąkane, ale nade wszystko niech zbuduje z nas dla siebie piękne zamieszkanie, także z tego, co w nas, Polakach, najlepsze.