Szum, który spadł z nieba, był znakiem podwójnym. Dla Apostołów oznaczał namaszczenie Duchem Świętym i mocą do dawania świadectwa. Dla mieszkańców Jerozolimy był zwołaniem świętym, aby usłyszeli wielkie dzieła Boże. Bez względu na język i kulturę każdy mógł od Apostołów usłyszeć zaproszenie do przyjęcia Chrystusa do własnego serca. Dar Ducha Świętego umacnia człowieka, aby z miłością wypowiedział słowa: „Jezus jest Panem”. To deklaracja miłości i oddanie się na służbę Ewangelii. To przyjęcie łaski odpuszczenia grzechów i głoszenie tego innym. To nadzieja przebywania z Chrystusem w niebie, gdzie nie ma już łez i gdzie wszystko jest chwałą Boga. Niech te biblijne lektury umocnią naszą wiarę i komunię z Bogiem, i z braćmi w wierze.Można więc mówić o nowym etapie dziejów człowieka. Święty Paweł nazywa je „nowym stworzeniem”. Dokonuje się ono dzięki mocy, którą obdarowuje nas Duch Święty. Człowiek, jak pokazuje doświadczenie egzystencjalne, sam z siebie niewiele może. Budowanie oparte tylko na ludzkiej logice zawsze kończy się ruiną. Apostoł pisze, że „nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: ’Panem jest Jezus’”. Wszystko jest darem. Trudno nam w to uwierzyć, ponieważ żyjemy w świecie, który uwierzył, że ma receptę na szczęście i że potrafi dać pełnię życia. Dlatego nie prosimy i nie zabiegamy o to, aby przyjąć tę moc. I dlatego tacy słabi jesteśmy – wciąż uporczywie trzymający się owej pierwszej, nieprzemienionej, śmiertelnej Adamowej natury.
Abstrakcja? Nadmiar teologii? Nie. Wystarczy rozejrzeć się wokół, spojrzeć w głąb siebie i zobaczyć, jak słabym się jest, gdy próbuje się cokolwiek budować bez Boga. Prośmy dziś żarliwie o dary Ducha Świętego. Niech one nas wzmocnią, uzdolnią do dawania świadectwa, pomogą zbudować nowy, lepszy, sprawiedliwszy i bardziej miłosierny świat.