20 Niedziela Zwykła - 18 sierpnia
W kolejną niedzielę kontynuujemy katechezę eucharystyczną, do której punktem wyjścia było wspomnienie manny z nieba. Jezus zapowiada: dostaniecie więcej! „Ja jestem chlebem z nieba”, zaspokajającym nie tyle głód ciała, jestem pokarmem na życie wieczne, wypełniającym wasz głód sensu życia. Przychodźmy po Niego, by odnajdywać sens życia i siłę do realizacji naszych zadań.
Zapraszamy!
Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki (J 6, 58) – tymi słowami Jezusa kończy się dzisiejsza Ewangelia. Zastanówmy się wspólnie nad ich znaczeniem.
Zacznę od końca, bo on jest celem drogi, po której kroczymy – życie wieczne. Niedawno znajoma podzieliła się w Internecie taką historią.
„Wczoraj odbyłam bardzo nietypową rozmowę ze starszą córką. Nalegała na szybkie spotkanie, ponieważ chciała nam przekazać bardzo ważne informacje. Jak się okazało, chciała ze mną i mężem porozmawiać na temat śmierci, o tym, co się stanie, jeśli nagle umrzemy, kiedy nas zabraknie. Zaproponowała, żebyśmy wszystko omówili z wyprzedzeniem, żeby potem ona i jej siostra nie spotkały się z kłopotami. Żeby się nie kłóciły przy podziale majątku.
Na początku mój mąż i ja byliśmy w szoku i przyjęliśmy próbę rozmowy jako niesmaczny żart. Nie mamy zamiaru w najbliższym czasie umierać i uważamy, że omawianie tego jest przedwczesne. Ale potem zdaliśmy sobie sprawę, że coś w tym jest. Postanowiliśmy z mężem poważnie o tym porozmawiać i zrobić konkretne kroki w tym temacie”.
Jezus mówi nam dziś o życiu wiecznym. I gdy słyszymy te słowa, to o czym myślimy? Czy myślimy o Bożym królestwie? Czy raczej przychodzi nam do głowy myśl o śmierci? Reakcja nasza może być różna. Gdy wybieramy się w podróż, długo się do niej przygotowujemy. Szukamy wygodnego połączenia, kupujemy bilety, pakujemy walizki. A czy tak samo myślimy i w taki sam sposób przygotowujemy się do podróży w wieczność?
Jezus przypomina nam dzisiaj o bardzo ważnej sprawie, jaką jest zaufanie Bogu. Zaufanie, że On wiernie prowadzi nas w wieczność. Gdy patrzymy na Ukrzyżowanego, możemy w Nim zobaczyć dar, jaki Bóg nam ofiaruje. Jest nim Jego życie oddane dla mojego zbawienia.
Eucharystia, w której uczestniczymy, jest ciągle Jego żywą ofiarą, darem Jego życia dla mnie. On się ciągle daje, wciąż ofiaruje swoją miłość. To jest nasz „paszport” na szczęśliwą podróż do nieba, w wieczność.
Spożywać ten Chleb (por. J 6, 51), znaczy przyjmować dar Jego miłości, miłości ukrzyżowanej. Ta miłość daje nadzieję. Ta miłość daje siłę. Ta miłość uczy miłować jeszcze bardziej.
o. Paweł Jurkowski CSsR