Przeżywając dziś uroczystość Zesłania Ducha Świętego, wpatrujemy się w apostołów, odważnie wychodzących z Wieczernika na ulice i place Jerozolimy. Obiecany przez Jezusa Duch Święty został im udzielony, aby szli i odważnie głosili dobrą nowinę o Chrystusie Zbawicielu. Nie mogą zatrzymać tego daru dla siebie. Ich obowiązkiem jest nieść go na cały świat. Chrystus przez zesłanie Ducha Świętego dopełnił dzieła odkupienia i sprawił, że młody Kościół napełniony tymże Duchem wyruszył w świat, by kontynuować dzieło zbawienia ludzkości.

Efektem przyjęcia Ducha Świętego było szerokie otwarcie jeszcze przed chwilą zamkniętych drzwi Wieczernika. Wspólnota do niedawna zalęknionych ludzi, a dziś obdarzonych mocą z wysoka, wychodzi na zewnątrz, staje przed tłumem, przyciąga uwagę, wywołuje zdziwienie i zamieszanie. Zachwyca siłą i odwagą głoszenia słowa oraz życia prawdą o Chrystusie Zbawicielu.

Wracając dziś myślą do wieczernika i na place Jerozolimy uświadamiamy sobie, że my też zostaliśmy obdarzeni Duchem Świętym w sakramencie chrztu i bierzmowania. Z tego obdarowania wynika nasza ogromna odpowiedzialność, aby świadomie włączać się w realizację misji Kościoła.

W taki dzień jak dziś powinniśmy zrobić sobie rachunek sumienia z tego, na ile dajemy się przeniknąć działaniu Ducha Świętego, na ile jesteśmy Mu wierni? Czy On może się nami posługiwać w realizacji swoich wspaniałych celów? Czy nie ma w nas sprzeciwu wobec Boga, lęku lub małoduszności?

Dziś odnawiamy naszą ufność w to, że Jezus nie pozostawił nas samych wobec przeciwności i zagrożeń tego świata, ale tak, jak obiecał, jest z nami w każdym dniu i działa poprzez swojego Ducha.

Papież Jan Paweł II 44 lata temu na Placu Zwycięstwa w Warszawie mocnym głosem modlił się za naszą Ojczyznę i wołał: „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!”. Przypominał nam też słowa często powtarzane przez Jezusa: „Nie lękajcie się!”. Gdy człowiek zaczyna wierzyć swoim lękom, zamyka się na działanie Ducha. Natomiast gdy jak apostołowie czuwa w Wieczerniku, choć jest słaby i pełen obaw, Duch przychodzi, aby go umocnić i napełnić mocą do dawania świadectwa.

Dzisiejsze święto jest okazją do odnowienia zaufania w działanie Ducha Świętego w naszym życiu. Jest to bardzo ważne wyzwanie, by wiedzieć, czyjego ducha jesteśmy. Nie możemy być nigdy solidarni duchem nienawiści, egoizmu, łatwizny, użycia, nieliczenia się z wartościami istotnymi dla człowieka i społeczności. Nasz sprzeciw wobec tych postaw musi być jasny i wyraźny, w wymiarze osobistym i społecznym. My chcemy być ducha Chrystusowego, kierować się duchem miłości, przebaczenia, trzeźwości, pracowitości, uczciwości, poświęcenia. Naszym zadaniem jest odnawiać świat przez miłość płynącą z Ducha Świętego. Jako chrześcijanie, czyli ludzie żyjący w mocy Ducha Świętego, mamy dawać jasne świadectwo wiary, w tym również świadectwo odwagi i wielkoduszności.

Każdy z nas, żyjąc w rodzinie, chodząc do szkoły, studiując czy angażując się w różne posługi w parafii, staje się odpowiedzialnym za te środowiska. Może twoje miejsce pracy jest jak wielkie europejskie miasto, w którym są różne kolory, muzyka, pieniądze, kariera, ale nie ma Boga. Dlatego ty jesteś tam posłany jako ochrzczony i bierzmowany, aby Go tam zanieść.

Pomyśl dzisiaj, co może ci pomóc w podejmowaniu tego zadania? Niech modlitwa o odnowienie darów Ducha Świętego będzie jednym z sposobów nabywania potrzebnej do tego odwagi:

Bóg wszechmogący, mocą swego Ducha, niech odnowi w nas łaskę, którą otrzymaliśmy w sakramencie bierzmowania. Niech pomnoży w nas ducha mądrości i rozumu, ducha rady i męstwa, ducha umiejętności i pobożności. Niech napełni nas na nowo duchem świętej bojaźni Pana. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

o. Sylwester Cabała CSsR