Święto Nawrócenia św. Pawła - 25 stycznia
W środę, 25 stycznia, przypada święto Nawrócenia św. Pawła Apostoła. Przez jego wstawiennictwo prośmy o łaskę, aby Pan również nas zechciał nawrócić. Tego nawrócenia potrzebujemy na co dzień. Podobnie jak św. Paweł, powinniśmy stać się narzędziem Bożym, a wpatrując się w jego wspaniały wzór, kroczyć wiernie po drogach wiary, co więcej – nieść ją innym, świadczyć mężnie o Chrystusie – Zbawicielu świata.
Młody Kościół modli się za tych, którzy go prześladują. Ta modlitwa dotyka Szawła, który zmierza do Damaszku, by kontynuować swoje dzieło prześladowania chrześcijan. Gdy zbliża się do miasta ogarnia go jasność z nieba i słyszy głos: Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz? (Dz 9, 4). Z początku nie wie, co to wszystko znaczy. Nie wie, czyj to głos. Dotąd był przekonany, że służy Bogu i czyni wszystko, co powinien robić człowiek religijny, oddany Bogu. Rozbieżność w opisie tego, co słyszeli i widzieli jego towarzysze, mówi nam tylko o tym, że nie przeżyli w całości jego wizji. Widzieli, że stało się coś dziwnego, ale nie wiedzieli co. Po spotkaniu z Chrystusem św. Paweł nie widzi, stracił wzrok. Inni poprowadzą go dalej. Jego dotychczasowy świat legł w gruzach. Ma czas na przemyślenia, odkrycie nowej drogi. Chrystus chce, by stał się Jego narzędziem, naczyniem do realizacji planów głoszenia Dobrej Nowiny poganom. W Damaszku dowie się, co ma dalej czynić. Wydaje się, że utożsamienie się Chrystusa z prześladowanym Kościołem stanie się podstawą eklezjologii św. Pawła.
Niektórzy uważają, że to wydarzenie pod Damaszkiem nie jest nawróceniem św. Pawła, a spotkaniem z Chrystusem. Ponieważ był człowiekiem wierzącym i nie pada słowo nawrócenie, św. Paweł odnosząc się do tego wydarzenia, nie będzie używał słowa nawrócenie. To wszystko, co miało miejsce pod Damaszkiem, zmieni całkowicie życie Szawła, Saula, który stanie się Pawłem, apostołem pogan. Czy to nie jest nawróceniem? To tutaj św. Paweł nabierze wrażliwości, by konsekwentnie podążać wskazaną drogą. Wiara w Chrystusa otworzy go na prowadzenie Ducha Świętego. Stanie się człowiekiem nawrócenia, posłusznym wyłącznie natchnieniom Ducha Świętego.
Uwidoczni się to w jego wystąpieniu w Atenach, gdzie ufa jeszcze swojej elokwencji, dialektyce. Jest dobrze wykształcony. Wykorzystuje te swoje atrybuty. Wspaniałe wystąpienie na Areopagu kończy się niepowodzeniem. Po wydarzeniach w Atenach św. Paweł jest świadomy, że światło Ewangelii może być ofiarowane innym wyłącznie skromnie i delikatnie. Dlatego udając się do Koryntian, staje bez nadmiernej zuchwałości, świadomy własnych ograniczeń, darzący szacunkiem innych: I stanąłem przed wami w słabości i bojaźni, i z wielkim drżeniem… (1 Kor 2, 3). To nowe nawrócenie św. Pawła, który teraz oddaje wszystko w ręce Boga. W dalszym tekście Listu do Koryntian usłyszymy, że Chrystus posłał go, aby głosił Ewangelię, i to nie w mądrości słowa, by nie zniweczyć Chrystusowego krzyża. Nauka bowiem krzyża głupstwem jest dla tych, co idą na zatracenie, mocą Bożą zaś dla nas, którzy dostępujemy zbawienia (1 Kor 1, 17-18).
W aktualnej sytuacji, w tak odmiennych czasach i wobec innych problemów, potrzeba nam postawy nawrócenia św. Pawła i jego otwartości na działanie Ducha Świętego.
o. Krzysztof Szczygło CSsR Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów – Szczecin