Uroczystość Bożego Ciała - 16 czerwca
W czwartek, 16 czerwca, będziemy obchodzili uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, popularnie zwaną świętem Bożego Ciała. Przez udział w procesji wyznajemy naszą wiarę w realną obecność Chrystusa w Chlebie eucharystycznym. W naszym mieście organizujemy jedną procesję do czterech ołtarzy. W tym roku procesja rozpocznie się od kościoła Matki Bożej Nieustającej Pomocy o godz. 10.30. Następnie Msza św. przy bazylice św. Anny około godz. 11.30. Procesji przewodniczy Ks. Biskup Józef Wróbel.
Co Pan czynił przy Wieczerzy,
Wskazał, że i nam należy
Spełniać ku pamięci nań. (Sekwencja)
Przeżywamy dziś uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa – uroczystość stanowiącą cenny element naszej tradycji Kościoła, tak bardzo umiłowaną i docenianą w naszych parafiach. Uroczyste procesje, ołtarze, śpiewy, stroje, kwiaty, radosne dźwięki sygnaturek – to tylko niektóre z elementów chrześcijańskiej i polskiej pobożności, które są wyrazem naszej wiary w eucharystyczną obecność Chrystusa w swoim Kościele. „Kościół żyje dzięki Eucharystii [...], która w najwyższym stopniu jest sakramentem tajemnicy paschalnej, stanowi centrum życia eklezjalnego” – pisał w swej encyklice Ecclesia de Eucharistia św. Jan Paweł II. Nic więc dziwnego, że od wieków dzień ten jest tak bardzo uroczyście obchodzony.
Wy dajcie im jeść! (Łk 9, 13)
Jakże wymowne są słowa Jezusa z dzisiejszej Ewangelii, przygotowujące uczniów do zrozumienia misterium Eucharystii: Wy dajcie im jeść! (Łk 9, 13). Po wygłoszeniu nauki do zgromadzonego wokół siebie ludu o tajemnicach królestwa Bożego, Jezus posila go również cudownie rozmnożonym chlebem. To nie tylko wspomnienie chleba ofiarowanego Abramowi przez Melchizedeka, kapłana Boga Najwyższego, o czym wspomina pierwsze czytanie; to nie tylko tajemnica chleba, którym posilali się Izraelici na pustkowiu podczas swojej czterdziestoletniej wędrówki do ziemi obiecanej, ale to również zapowiedź eucharystycznego Chleba, który będzie cudownym i jednocześnie nieodzownym pokarmem wiary i misji dla każdego chrześcijanina:
Chwały przedmiot nad podziwy,
Chleb – żyjących pokarm żywy,
Dzisiaj się objawia nam.
Dzisiejsza uroczystość to również wyzwanie do chrześcijańskiej solidarności. Uczestnicząc w Eucharystii, uczymy się dzielić chlebem z potrzebującymi. W kontekście wojny w Ukrainie, która tak bardzo poruszyła cały świat, a której konsekwencje wszyscy odczuwamy (i jeszcze długo będziemy odczuwać), po raz kolejny przekonujemy się, że można i trzeba być solidarnym. Z pewnością nie jest łatwo dzielić się chlebem, mieszkaniem, czasem i środkami, którymi dysponujemy, ale jest to wyraz tej solidarności, która swoje korzenie ma w Ewangelii Chrystusa – w Ewangelii, na której wyrosła również nasza chrześcijańska kultura i pobożność, i którą pulsuje nasze serce. Wy dajcie im jeść! (Łk 9, 13).
Czyńcie to na moją pamiątkę (…), aż do mego powtórnego przyjścia (1 Kor 11, 24. 25.26).
Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa to również pamiątka wielkiej tajemnicy wiary, którą jest Eucharystia ustanowiona przez Jezusa Chrystusa. Św. Jan Paweł II pisał w swej encyklice: „Kościół otrzymał Eucharystię od Chrystusa, swojego Pana, nie jako jeden z wielu cennych darów, ale jako dar największy, ponieważ jest to dar z samego siebie, z własnej osoby w jej świętym człowieczeństwie, jak też dar Jego dzieła zbawienia” (EE 11). Św. Paweł w drugim czytaniu dzisiejszej liturgii słowa pisze do Koryntian: Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb (i kielich) (...) i rzekł: (...) «Czyńcie to na moją pamiątkę» (1 Kor 11, 23-24).
Niewątpliwie, uczestnictwo w obchodach Bożego Ciała jest wyrazem i publicznym wyznawaniem wiary w obecność Chrystusa pod świętymi postaciami, ale i wyzwaniem, abyśmy posłuszni Panu coraz bardziej cenili każdą niedzielną Eucharystię jako Jego dar największy: Czyńcie to na moją pamiątkę (1 Kor 11, 24). Czy prawdziwy i wierny katolik może nie zrozumieć tych słów Chrystusa i nie wziąć ich do siebie? Czy można tygodniami, miesiącami, a może i latami nie uczestniczyć w celebracjach tej eucharystycznej pamiątki Chrystusa? Czynić tę Jego eucharystyczną pamiątkę to nie opcja, to nie jedna z możliwości wyboru na niedzielny poranek czy na niedzielne popołudnie! To kwestia wiary, miłości i wierności samemu Chrystusowi. „Eucharystia, pojęta jako zbawcza obecność Jezusa we wspólnocie wiernych i jako jej pokarm duchowy, jest czymś najcenniejszym, co Kościół posiada na drogach historii” (EE 9). Czy mamy tego świadomość?
Niech ta dzisiejsza uroczystość wzmocni i odnowi naszą wiarę w obecność Chrystusa w Najświętszej Eucharystii. Niech ta dzisiejsza uroczystość odnowi w nas gorliwość do uczestnictwa w każdej, a szczególnie w niedzielnej Mszy Świętej. Niech ta dzisiejsza uroczystość rozbudzi i zachęci nas do „kultu eucharystycznego, do trwania na adoracji przed Chrystusem obecnym pod postaciami eucharystycznymi, szczególnie podczas wystawienia Najświętszego Sakramentu” (EE 25). Wsłuchajmy się również w słowa św. Alfonsa Liguori, który pisał: „Wśród różnych praktyk pobożnych adoracja Jezusa sakramentalnego jest pierwsza po sakramentach, najbardziej miła Bogu i najbardziej pożyteczna dla nas”. Niech ta dzisiejsza uroczystość pobudzi nas również do trwałej chrześcijańskiej solidarności chleba, która jest przedłużeniem i aktualizacją Chrystusowego kapłaństwa w Kościele i w świecie: Spojrzał w niebo i odmówiwszy nad nimi błogosławieństwo, połamał i dawał uczniom, by podawali ludowi. Jedli i nasycili się wszyscy (Łk 9, 16-17).
Módlmy się:
Dusz Pasterzu! Prawy Chlebie!
Dobry Jezu, prosim Ciebie:
Ty nas karm i broń w potrzebie,
Ty nam dobra okaż w niebie,
Kędy jest żyjących raj! (Sekwencja)
o. Krzysztof Dworak CSsR