Dar nowego życia w Chrystusie

Gdy w przestrzeni publicznej pojawia się słowo „nowość”, wyostrza się uwaga ludzi. Są zainteresowani nowościami w sklepie i nowymi promocjami, a zwłaszcza nową kolekcją odzieżową – wiosenną czy jesienną. Ciekawość budzi zapowiedź nowego filmu na kanale filmowym, wydanie nowej płyty, wyprodukowanie nowego modelu samochodu czy nowego telefonu. Mass media żyją dzięki nowym, sensacyjnym informacjom, które przyciągają odbiorców.

A dzisiaj chrześcijaństwo przypomina o swoich „nowościach”. Chrześcijaństwo jest religią nowości: nowina i to dobra, czyli Ewangelia, Nowy Testament, nowe przymierze, nowe przykazanie, nowe stworzenie, nowe niebo i nowa ziemia, nowe narodzenie, nowe życie. Wszystko to dzięki Jezusowi, który jest nowym Adamem: jak Adam stoi u początku dziejów, w których ludzie umierają, tak Chrystus swoim zmartwychwstaniem zapoczątkował nową erę – historię zbawienia i otworzył ludziom bramy życia wiecznego. Ci, którzy zostali wszczepieni w Chrystusa przez chrzest, mają udział w Jego życiu. A jest to życie Boże, z którego płynie moc, aby żyć na miarę godności dzieci Ojca w miłości Ducha Świętego.

W czasie liturgii Wigilii Paschalnej dokonuje się odnowienie chrztu. Odnawiamy nasz chrzest, wybierając na nowo Chrystusa. Odnawiamy nasz chrzest, wybierając na nowo życie jako nowi ludzie. Razem z Chrystusem przechodzimy z królestwa śmierci do królestwa życia. Jednoczymy się z Chrystusem, który dla nas umarł i zmartwychwstał. Wyznajemy, że w Kościele, który jest mistycznym ciałem Chrystusa, pragniemy żyć i umierać.

Czy współczesnemu człowiekowi potrzebna jest chrześcijańska nowość? Nowina o zmartwychwstaniu? Nowe życie w zjednoczeniu z Chrystusem, w Kościele? A może wystarczy nam nowy iPad, nowy model samochodu, nowy zastrzyk gotówki, nowa stylizacja modowa, fryzury czy paznokci, żeby radować się życiem? Ale czy wtedy wiemy, po co żyjemy? Czy rzeczy materialne zaspokoją nasze najgłębsze potrzeby – sensu życia, przebaczenia win, miłości?

Na portalu internetowym Idziemy można przeczytać wyznanie kobiety, która najpierw szuka w swoim życiu mocniejszych doznań. Ich źródłem mają być narkotyki, seks, kradzieże, imprezy… Znajduje się w środowisku, w którym ludzie młodzi nie mają żadnych innych planów, ambicji czy marzeń, poza robieniem pieniędzy i dobrym towarem, czyli skutecznymi środkami odurzającymi. Wtedy też traci poczucie człowieczeństwa i sensu życia. Nie ma możliwości studiowania i środków do życia, znikąd nie otrzymuje pomocy.

W końcu spotyka znajomego, który obiecuje się za nią pomodlić. Podsuwa jej też modlitwę: „a Duch Boży niech cię napełni i wyciszy”. Po przeczytaniu tych słów odczuwa wielki pokój. Chce zacząć od nowa. Bóg istnieje naprawdę. Jego Syn oddał za nią w ofierze swoje życie, On odpuszcza jej grzechy, to dzięki Niemu może żyć naprawdę. On może wszystko odnowić i przywrócić ją do życia. Dlatego ufa Bogu i oddaje Jezusowi całe swoje życie.

Wie, że nie jest sama. Inni modlą się, aby Bóg odnowił jej życie. Odtąd zmienia się jej relacja z rodzicami, studiuje i pokazuje innym drogę do Boga. „Jezus dał mi nowe życie. Zbudował mnie od nowa, choć sama nie widziałam już dla siebie nadziei. On jest dobry, nigdy Cię nie potępił i chce dla Ciebie dobra. Chce, abyś miał w Nim życie i to życie w obfitości! Ale czy Ty tego chcesz?” – pyta z głębi swojego doświadczenia.

Chcę nowego życia z Chrystusem zmartwychwstałym? – Za chwilę zostaniemy wezwani do odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych, a więc do wypowiedzenia woli życia w wolności dzieci Bożych i do przylgnięcia całym sercem do Jezusa jako jedynego Pana i Mistrza. A potem sam Pan zmartwychwstały zaprosi nas do udziału w Eucharystii – ofierze Nowego Przymierza i będzie karmił nas chlebem życia… Aby napełnić nas swoim Boskim życiem i dać nam zakosztować pełni życia, nowego życia… Abyśmy żyli już nie dla siebie, ale dla Boga w Chrystusie Jezusie...

 o. Ryszard Hajduk CSsR Profesor doktor habilitowany, wykładowca na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie oraz w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie – Braniewo