2 niedziela Wielkiego Postu - 13 marca
Słowo Boże zaprasza nas na górę Tabor. W trakcie modlitwy Jezus przemienia się tak, że wybrani uprzednio na świadków Apostołowie nie mogą Go rozpoznać. Pokazuje nam to moc modlitwy, której źródłem jest więź z Ojcem. Ma ona również moc odmienić nasze życie. Stajemy się zatem świadkami rozmowy o nieuchronności ofiary Mesjasza. Jest On Sługą Bożym, który bierze na siebie winy ludzi i z miłości do nich składa siebie w ofierze, której zapowiedzią jest ofiara Abrahama. Odejście Jezusa, które miało się dopełnić w Jeruzalem, stanie się dla Jego ludu początkiem nowej, wewnętrznej wolności od grzechu oraz duchowej wędrówki do nowej Ziemi Obiecanej.
Otwórzmy serca na słowo Boże, które pokazuje drogę chwały nie tylko Jezusa, ale także Jego uczniów.
Jedną z najważniejszych scen Starego Testamentu jest zawarcie przymierza na Synaju. Te opisane w Księdze Wyjścia wydarzenia dotykają podstaw naszej wiary. Prawo, które Mojżesz otrzymał od Boga, stanowiło syntezę całej religii i moralności Starego Testamentu, zaś w czasach Kościoła Chrystusowego utrzymało swą moc, stając się niejako warunkiem zbawienia.
Dzisiejsza liturgia słowa zaprasza nas, abyśmy wraz Jezusem i Jego najbliższymi uczniami znów weszli na górę i wsłuchali się w słowa równie ważne dla naszej wiary, słowa wypowiedziane przez samego Boga: To jest mój Syn Wybrany, Jego słuchajcie (Łk 9, 35). Tak jak słowa wypowiedziane przez Boga do Mojżesza na górze Synaj były punktem przełomowym dla wiary starożytnych Izraelitów, tak słowa, które słyszymy na Górze Przemienienia stanowią pewien przełom w życiu i wierze uczniów Jezusa. Bo oto po kilku dniach od chwili, w której Piotr w imieniu uczniów wyznał wiarę w to, że Jezus jest Mesjaszem Bożym, uczniowie otrzymali jednoznaczne Boże potwierdzenie, że Jezus jest nim naprawdę. Z drugiej strony, niezwykle ważne jest w tej scenie to, o czym Mojżesz i Eliasz rozmawiają z Jezusem – o Jego męce. „Przez to, że mówią o tym z Przemienionym, widoczne się staje, że ta męka przynosi ocalenie. Że cała przeniknięta jest chwałą Bożą, że męka przemienia się w światło, wolność i radość” (Benedykt XVI, Jezus z Nazaretu, t. I, s. 259).
Wielki Post przygotowuje nas do ponownego przeżywania tych największych tajemnic chrześcijańskiej wiary – męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa. Przemienienie Pańskie, o którym słyszymy w dzisiejszej Ewangelii, zapowiada nasze zmartwychwstanie i daje nam przedsmak chwalebnego przyjścia Chrystusa, który – zgodnie z zapowiedzią św. Pawła z dzisiejszego drugiego czytania – przekształci nasze ciało poniżone na podobne do swego chwalebnego ciała (Flp 3, 21, por. KKK 556). Ta druga niedziela Wielkiego Postu uświadamia nam na nowo, że Jezus chce dzielić chwałę przemieniającą Jego Ciało ze wszystkimi, którzy przez chrzest zostali zanurzeni w Jego śmierci i zmartwychwstaniu.
To jest mój Syn Wybrany, Jego słuchajcie – w tych słowach, skierowanych również do nas, znajdujemy jednoznaczną wskazówkę, co robić, gdy prawdy wiary z trudem przebijają się do naszej świadomości, gdy czasami – tak jak uczniowie Jezusa – mamy własną wizję królestwa Bożego: bez męki i śmierci, bez wymagań i przeciwności, bez trudu i cierpienia, a wyłącznie jaśniejącego chwałą, tak różnego od prozy życia, że na usta cisną się słowa Piotra: Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy (Łk 9, 33). Wsłuchiwanie się w to, co mówi Jezus, jest prostą receptą na to, by nasza wiara stanowiła rzeczywiście odpowiedź na bezwarunkową miłość Boga do każdego z nas. Wsłuchiwanie się w słowa Jezusa pozwala nam kształtować właściwą postawę wobec otaczającej nas rzeczywistości, a jednocześnie pozwala nam stać mocno w Panu (por. Flp 4, 1) i stawać się tym samym znakiem królestwa Bożego we współczesnym świecie.
Wielki Post to doskonała okazja do tego, by w ramach trzech jego „duchowych filarów” – modlitwy, postu i jałmużny – zrealizować to zaproszenie, jakie wybrzmiewa w dzisiejszej Ewangelii: Jego słuchajcie! Niech słowo Boże umacnia naszą wiarę.
o. Arkadiusz Buszka CSsR Sekretarz Prowincji Warszawskiej Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela (Redemptoryści), przełożony domu zakonnego i rektor kościoła św. Benona – Warszawa