Uroczystość Wniebowzięcia NMP - 15 sierpnia
Liturgia słowa przygotowana na dzisiejszą uroczystość podkreśla rolę, jaką Najświętsza Maryja Panna odegrała w dziejach zbawienia. Prorocki opis z Apokalipsy Świętego Jana ukazuje Ją jako wywyższoną przez Boga Matkę Syna Bożego, otoczoną szczególną opieką Bożą. Ewangelia przypomina moment nawiedzenia przez Maryję Jej krewnej Elżbiety, która raduje się odwiedzinami Matki Pana. Maryja sławi Boga w hymnie Magnificat. I my możemy żyć w taki sposób, jeśli w Jezusie uznamy swego Mistrza i Pana.
Niech Maryja, Matka Słowa, pomoże nam przyjąć je do naszych serc.
W polskiej tradycji z tą uroczystością jest związany obrzęd błogosławienia ziół, kwiatów, warzyw, zbóż, dlatego przynosimy je przed ołtarz. Chcemy w ten sposób uwielbić Boga i podziękować Mu za to, że troszczy się o nas. Obrzęd błogosławieństwa odbędzie się na zakończenie każdej Mszy Świętej.
W jednym z najstarszych kościołów maryjnych na świecie – rzymskiej bazylice Matki Bożej Większej – jest ciekawa mozaika. Są na niej sceny z życia Jezusa i Maryi. Pierwsza odsłona to narodziny Jezusa. Widzimy Maryję, która trzyma na swoich dłoniach niemowlę. Ostatnia odsłona to zmartwychwstały Jezus, który jest już w niebie i w swoich dłoniach kogoś trzyma. Nieuważny obserwator myśli, że to też może być jakieś niemowlę. Jednak gdy uważniej przyjrzymy się, zauważymy, że Jezus trzyma w swoich dłoniach Maryję. Ta mozaika przedstawia wniebowzięcie Maryi.
Tak jak wcześniej Maryja nosiła na swoich dłoniach Jezusa, tak u kresu ziemskiego życia zmartwychwstały Jezus zabiera z ciałem i duszą swoją ukochaną Mamę do nieba.
Gdy przyjrzymy się życiu Maryi, możemy je wyrazić krótko – była to Kobieta wiary. Jej wiarę dostrzegamy w kluczowych momentach życia: zwiastowanie – narodzenie Jezusa – ofiarowanie w świątyni – wychowanie – gdy stała pod krzyżem swojego Syna – przy zmartwychwstaniu – w dzień zesłania Ducha Świętego. Całe Jej życie, dzień po dniu było oświecane wiarą. Wraz ze wzrastaniem Jezusa uczyła się wiary z dnia na dzień.
Również dzisiaj potrzebujemy ludzi wiary na miarę Maryi. Jest to wyzwanie. Wielu ludzi żyje bowiem tak, jakby Boga nie było. Miara wiary na wzór Maryi to umiejętność dostrzegania obecności Boga w życiu. Od momentu poczęcia, w codzienności, w momencie odchodzenia z tego świata oraz w perspektywie wieczności. Wiara to wierność Bogu, przykazaniom, drugiemu człowiekowi.
Dzisiejsze święto wskazuje nam, że warto żyć z Jezusem w czasie naszego ziemskiego życia. Kto z Nim jest w zażyłości na ziemi, tego nie zostawi On także po śmierci. Wybór Jezusa to decyzja każdego i każdej z nas. Po naszej śmierci wyboru dokonuje Bóg, na podstawie naszych wyborów. Możemy być pewni. Jeżeli wybierzemy Jezusa w tym życiu, po naszej śmierci nie zapomni o nas. Tak jak nie zapomniał o Maryi.
W jaki sposób wybór Jezusa dokonuje się w naszym życiu? To codzienna modlitwa – rozmowa z Bogiem. To także Msza Święta i przystępowanie do Komunii św. Wybór Jezusa to także nasze codzienne wybory, to życie zgodnie z Ewangelią i przykazaniami. Pomocą w wyborze Jezusa jest regularne korzystanie z sakramentu pojednania i pokuty.
Maryja, która została wzięta do nieba po swoim ziemskim życiu, to znak nadziei, że Bóg o nas pamięta. Ona jest pierwszą, która uwierzyła, że Jezus przyjdzie. Ona jest pierwszą, która podzieliła się tą wiadomością z Elżbietą. Ona jest też pierwszą z żyjących na ziemi, której ciało zostało wzięte do nieba.
Módlmy się w dzisiejszą uroczystość, abyśmy tak jak Maryja, Matka Jezusa, przez całe nasze życie tu na ziemi wytrwali przy Nim, wytrwali w Kościele. Nasza wierność jest dla nas źródłem nadziei, że będziemy z Bogiem także przez całą wieczność.
o. Paweł Drobot CSsR Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów, moderator Szkoły Nowej Ewangelizacji Sursum Corda, duszpasterz akademicki – Warszawa