Zesłanie Ducha Świętego - 15 maja
Dzisiejsza liturgia słowa może nastręczać pewnych trudności z umiejscowieniem czasowym Zesłania Ducha Świętego, bowiem rozpiętość czasowa dotycząca tego wydarzenia jest znaczna. Dzieje Apostolskie powiedzą, że miało to miejsce pięćdziesiąt dni po zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a Święty Jan zaznaczy, że już w dniu zmartwychwstania Chrystus posłał swego Ducha na Apostołów. Jednakże między tymi dwiema relacjami nie ma sprzeczności. Tchnienie Ducha Świętego jest bowiem darem zmartwychwstałego Chrystusa, dla którego nie ma czasu i przestrzeni. To człowiek zanurzony jest w ziemskich realiach i nie potrafi poruszać się bez określenia czasu i przestrzeni. Zesłanie Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy jest więc niejako widzialną pieczęcią tego, co się dokonało już w Poranek Wielkanocny.
Otwórzmy nasze serca i umysły na dar Ducha Świętego.
Dziś w Kościele katolickim przypada uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Obchodzona jest pięćdziesiąt dni po zmartwychwstaniu Pana Jezusa.
Kościół tym samym świętuje swoje narodziny, bo w tym dniu – jak pisze św. Łukasz w Dziejach Apostolskich – grono Apostołów zostało „uzbrojone mocą z wysoka”, a Duch Święty czyni z odkupionych przez Chrystusa jeden organizm – wspólnotę.
Na zgromadzonych w Wieczerniku Apostołów Jezus Chrystus zesłał Ducha Pocieszyciela, by Ten, doprowadził do końca dzieło zbawienia. W ten sposób rozpoczyna się nowy etap – czas Kościoła, który ożywiony darem z nieba rozpoczyna przepowiadanie radosnej nowiny o zbawieniu w Chrystusie.
Duch Święty dzięki swoim darom: mądrości, rozumu, rady, męstwa, umiejętności, pobożności i bojaźni Bożej uzdalnia wiernych do dojrzałej obecności w świecie. Kieruje losami Kościoła, kiedy wybiera do grona Apostołów w miejsce Judasza św. Macieja, kiedy prosi o wyznaczenie Barnaby i Pawła – jak pisze święty Łukasz – „do dzieła, które im wyznaczyłem”, czy kiedy posyła Apostołów do tego, by w określonych częściach świata głosili Ewangelię. Wprowadza wspólnotę wierzących w głębsze rozumienie tajemnicy Chrystusa, dając im zrozumienie Pisma Świętego.
Uroczystość liturgiczna Zesłania Ducha Świętego sięga pierwszych wieków chrześcijaństwa. Łączono ją z Wielkanocą, a od IV w. wyodrębniono jako osobne święto, uroczyście obchodzone zarówno w Kościele Wschodnim jak i Zachodnim. Synod w Elwirze urzędowo wprowadził ją w 306 roku. W wigilię Pięćdziesiątnicy, podobnie jak w wigilię Wielkanocy, święcono wodę do chrztu świętego i udzielano chrztu katechumenom.
Papież Leon XIII wprowadził nowennę, czyli dziewięciodniowe przygotowania modlitewne na przyjście Ducha Świętego, aby dokonał przemiany w naszych sercach, tak jak przemienił Apostołów w Wieczerniku.
W Polsce w niektórych regionach Wielkanoc nazywa się Białą Paschą, a Zesłanie Ducha Świętego – Czerwoną, prawdopodobnie dlatego, że dopiero po Jego zstąpieniu Apostołowie stali się zdolni do dawania świadectwa krwi. Uroczystość tę powszechnie nazywa się w Polsce Zielonymi Świętami, gdyż w okresie, w którym jest obchodzona, przyroda odnawia się po zimie, a zieleń jest dominującym kolorem pejzażu. Uroczystość Zesłania Ducha Świętego kończy w Kościele katolickim okres wielkanocny.
Symbolem Ducha Świętego jest gołębica. Zwykło się też przedstawiać go w postaci ognistych języków, gdyż tak Dzieje Apostolskie opisują Jego zesłanie na Apostołów.