4 niedziela zwykła - 31 stycznia
Ten, kto jest powołany do bycia prorokiem, czyli do głoszenia słowa Bożego, zostaje wybrany spośród społeczności ludu wierzącego i przeznaczony na wyłączną własność Boga. Nierzadko jest to trudna misja, gdyż prorok napotyka opór i sprzeciw słuchających go ludzi. Doświadczył tego Jeremiasz, żyjący na przełomie VII i VI wieku przed Chrystusem, o którym usłyszymy dziś w pierwszym czytaniu. Chrystus też został odrzucony przez mieszkańców Nazaretu. Nie okazał jednak negatywnych emocji − złości czy oburzenia. Święty Paweł w wyśpiewanym dziś hymnie podkreśli, że fundamentalną cechą każdego proroka jest miłość.
Uczmy się i my takiej właśnie postawy, słuchając z uwagą dzisiejszych czytań.
„Porwali się z miejsca, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na stok góry, na której ich miasto było zbudowane, aby Go strącić. On jednak, przeszedłszy pośród nich, oddalił się” (Łk 4, 30).
Jedną z charakterystyk dzisiejszego zsekularyzowanego świata jest egoizm. Współczesny człowiek zapatrzony jest tak w siebie, że bardzo łatwo
zapomina o innych, albo przypomina o nich sobie, jeśli oni są mu do czegoś potrzebni. Papież Franciszek w adhortacji Evangelii gaudium o głoszeniu Ewangelii we współczesnym świecie stwierdza, że:
„Samego człowieka uważa się za dobro konsumpcyjne, które można użyć, a potem wyrzucić. Daliśmy początek kulturze «odrzucenia», którą wręcz się promuje. (...) Aby utrzymać styl życia wykluczający innych albo żeby móc entuzjazmować się tym egoistycznym ideałem, rozwinęła się globalizacja obojętności” (zob. EG, nr 53-54).