Ojcowie KapucyniParafia WniebowstąpieniaParafia Matki Bożej Nieustającej PomocyParafia Św. AnnyStrona Główna
II niedziela Adwentu, Ur. Niepokalanego Poczęcia NMP - 8 grudnia
08-12-2013 13:47 • Ks. Stanisław Rząsa

W II niedzielę Adwentu w tym roku przeżywamy uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP.

Bóg, stwarzając świat, powołał każdego człowieka do świętości, czyli do przyjaźni z samą Trójcą Świętą. Jednakże Szatan, będący ojcem kłamstwa, spowodował, że człowiek przez nieposłuszeństwo zerwał tę głęboką więź i „stał się nagi”, doświadczając własnej kruchości i niszczącej siły grzechu. Ale Bóg w swojej nieograniczonej miłości idzie dalej niż sięgać może zło. Wybiera Maryję na Tę, która będzie „pełna łaski”, aby dać światu Zbawiciela. Historia walki między łaską a grzechem powtarza się w życiu każdego wierzącego. Niech Słowo, które stało się Ciałem, pomoże nam dokonać właściwego wyboru strony, po której się opowiemy słowem i czynem.

Moc w słabości

ks. Paweł Siedlanowski

W drugą niedzielę Adwentu obchodzimy uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Liturgia słowa przenosi nas do Nazaretu. Oto do młodziutkiej Miriam przychodzi Boży posłaniec i oznajmia, że będzie Matką obiecanego Mesjasza. Święty Łukasz pisze, że Maryja „zmieszała się” i „rozważała, co miałoby znaczyć” anielskie pozdrowienie. Maryja uświadamia sobie, że nie ma w Niej mocy, aby zapowiedź mesjańska mogła się przez Nią spełnić. Świadomość własnej bezradności każe jej uznać całkowitą własną bezsilność. Ale też jest wyrazem pełnej dyspozycyjności wobec Bożych zamierzeń. Odpowiedź anioła jest jednoznaczna: oto wobec niemocy Maryi zadziała moc Najwyższego. „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię”. Mocą tego działania pocznie się Syn Boży. Wypełni się obietnica przymierza zawartego z Abrahamem, zapowiedzianego już w protoewangelii.

Kolejnym ważnym elementem obwieszczenia Dobrej Nowiny o zbawieniu jest znak. Bóg potwierdza swoje słowo działaniem. Pokazuje, że spełnienie się obietnicy jest zarazem Jego wejściem w konkretną rzeczywistość ludzką. „Oto krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną”. Martwe dotąd łono kobiety, upokorzonej bezpłodnością, nosi syna. Coś, co po ludzku jest niemożliwe, staje się faktem. Znak ze swej natury utwierdza w wierze, daje pewność działania – przede wszystkim wtedy, gdy wydaje się nam, że Bóg żąda od nas rzeczy niemożliwych, gdy odkrywamy własną niemoc, niegodność, by przyjąć Jego dary. Dzięki niemu rodzi się w nas śmiałość. Ona, która każe nam z odwagą spoglądać w stronę Najwyższego, w Nim dostrzegać nadzieję na ratunek.

Nazaretańskie doświadczenie Maryi to nie tylko sentymentalne wspomnienie. To droga, do której przejścia zaproszony jest każdy wierzący. Jej początkiem jest przyjęcie Słowa Bożego, końcem – zgoda na to, aby spełniło się w nas dzieło zamierzone przez Ojca. Matka Jezusa – pierwsza chrześcijanka – wytycza szlak. Od nas zależy, czy pójdziemy nim dalej.


© 2009 www.parafia.lubartow.pl